Toen ik ging fietsen was het de hele dag zwoel geweest , weinig zon en wat bewolkt, maar de andere dag was het de hele dag zonnig en zò warm dat ik liever in de koelte bleef .
Rond 19.30 uur trok ik naar de zeedijk om een wandeling te maken en vooral ook om de zon te zien ondergaan.
Ik had dit al dikwijls eens willen doen maar eenmaal de avond er aankwam zeg ik er tegenop om naar de zeedijk te rijden. Na de hitte van de dag leek het een ideale avond om dit te doen.
Het was die bewuste avond overal nog druk en veel fietsen stonden nog geparkeerd op de zeedijk . De terrasjes zaten overal vol. Bij de Rubens zag je zelfs een rij volk op straat wachten om een tafeltje te bemachtigen! En het was niet het enige terras waar geduldig werd gewacht .
Ik kwam niet om op een terrasje te zitten maar om een wandeling te maken en dan de zon te zien ondergaan. Langzaam zag je de hemel verkleuren….
…tot de zon achter de strandcabines verdween en er nog enkel een rood-rozige lucht overbleef. Achteraf speet het me dat ik niet tot aan het water was gegaan. Maar eenmaal de zon de horizon nadert gaat het allemaal zo vlug. Ach een volgende keer maar en liefst met vrij zicht op zee.
De auto stond achter het Casino geparkeerd en ik kon bij mijn terugkeer een foto van een mooi verlichte vòòr-en achterkant van het Casino maken.
Op de terugweg liep ik over het Van Bunnenplein, daalde even de trappen af om een verlicht dichtvers van Maud Vanhauwaert ( Vlaamse dichteres) ) te fotograferen. Ik vond het zo passend op deze plaats : Je kijkt naar boven en je ziet op het plein een terras vol mensen zitten “op een zucht van de zee” !