Het was een mooie, warme zaterdag die 14e augustus . Ik had afgesproken met twee (school)vriendinnen in Brugge . Samen reden we naar het domein Ryckevelde .Dit domein wordt als volgt omschreven:
Ryckevelde is een domein van 180 ha op grondgebied van Assebroek en Sint-Kruis, Sijsele en Oedelem. Een deel is militair domein, het kasteel krijgt een nieuwe bestemming en de bossen zijn deels beschermd natuurgebied.
Voilà kort en bondig getypeerd. We moesten de auto achterlaten op een parkeerterrein redelijk ver van het Kasteel. (Dat ondervonden we later toen we van het kasteel terug wandelden naar de auto). Het was de bedoeling om door het bos te wandelen en even in de Heemtuin rond te lopen. Toen het kasteel in zicht kwam waren we toch blij met het vooruitzicht te kunnen uitrusten en iets te drinken. Het was ondertussen ook erg warm geworden.
Lang geleden heb ik deze route eens gefietst.Om en bij de 40 km
Om het voor iedereen aangenaam te maken zijn er paadjes voorbehouden voor wandelaars, op andere paden mag er gemontainbiket/gefietst worden of met paarden gereden worden. Er wordt aan iedereen gedacht. Midden in het bos staat het huis van de bosbeheerder of hoe die ook genoemd wordt en vlakbij is een heemtuin.
Ik wilde een fotoshoot van mezelf tussen de varens. Heb altijd iets gehad met varens; Ik vond het fantastisch dat die planten zo mooi groen waren terwijl ze toch meestal onder het bladerdek van bomen staan. Nu was er in het bos een plek waar veel varens stonden en de twee vriendinnen zouden eens zorgen voor een paar mooie foto’s. Ze waren niet gauw tevreden en ik moest dan eens daar proberen te staan en dan weer elders. Maar dat was niet zo gemakkelijk omdat onder de varens veel netels stonden en braambessen . Een beetje naar links, wat verder in de struiken en zo bleef het maar doorgaan.
De meest geslaagde foto tussen de varens is deze waar ik zwaaide dat het genoeg was!! Een hilarisch momentje!
We wandelden verder en kwamen op een grote open plek in het bos waar de heide klaar stond om te bloeien. Hier en daar waren er al plukken donkerrode bloeiende heide.
Maar nu begonnen we toch te verlangen om even te kunnen rusten en iets te drinken. We hadden het warm gekregen en het was ook erg warm geworden. Dat voelden we zodra we uit de dichte begroeiing kwamen.
Het terras zat stampvol en het zag er niet naar uit dat er vlug een plaatsje zou vrij komen. We mochten als we dat wilden in de kelderverdieping plaats nemen en dat was warempel een goed idee want in de cafetaria daar was het lekker fris. Na ons kwam er nog een gezin met kinderen afgezakt. Daar heb ik een wafel gegeten zoals in mijn moederstijd, mooi bruin gebakken maar ook lekker zacht!
Een namiddag om nog eens te herhalen!
Klik de fotos aan , ze zijn zoveel mooier in het groot.