Ik bedoel dat ik deze keer in omgekeerde richting door de Zwinbosjes heb gewandeld. Kleinzoon kwam een paar dagen naar Oma en ik had hem verteld van de geitenbokken die ik van ver heb gezien en van de konikpaardjes. Hij wilde daar ook eens gaan wandelen.
We reden naar de rand van de Zwinbosjes en parkeerden de auto dichtbij een pad waar we even door een duinengebied konden wandelen( gelegen dichtbij het knuppelpad waar ik zo dikwijls gewandeld heb toen de twee kleinzoons nog jonger waren. Elke keer ze naar oma kwamen wilden ze daar wandelen. Ze vonden het altijd leuk om op een plankenpad boven het onder water gelopen duinengebied te wandelen).
Waar we bij een vorige wandeling op dit zelfde pad een heel grote plas vonden en we aan de slijkerige rand moesten lopen zagen we nu enkel een klein plasje . Verder stonden er veel struiken mooi in bloei en zagen we de knoppen bijna openbarsten van de duindoorn die in het najaar zo mooi rood-oranje bessen draagt. We kwamen op het pad uit waar een gedeelte voorbehouden is voor fietsers en een deel voor voetgangers. Het was druk maar genoeg ruimte voor iedereen.
We wandelden tot we aan het draaipoortje kwamen om in de Zwinbosjes te geraken. Ik geloof dat veel wandelaars kozen voor deze weg want te voet is het nog een flink stuk wandelen tot aan de Haas van Flanagan of nog verder tot aan het Zwinnatuurreservaat.
zand en mos 
een klein plasje water 
overal vind je rustbanken. 
Ik wilde een foto van Sébastien en toen snelde een dame toe en vroeg of ze geen foto moest maken van ons beidjes! Lief toch.
We wandelden dan verder en hopla daar stapten twee konikpaardjes rustig door de zanderige weg en stoorden zich helemaal niet aan de wandelaars die langs hen liepen en foto’s maakten. In de struiken was een derde paardje aan het knabbelen aan de struiken.
De geiten zag ik pas toen we al lang weer op de zeedijk wandelden. Ze lagen met een aantal in een duinpanne te zonnen. .
Blijkbaar vinden veel mensen het fijn om door dit duinengebied te kunnen wandelen. Het is redelijk groot en je loopt er elkaar niet voor de voeten.
In de Zwinduinen vind je oude en grote bomen maar overwegend struiken en begroeiing eigen aan duinengebied.
Dichtbij de zeedijk stapten we terug door zo’n poortje en wandelden een eindje de zeedijk af en trokken dan naar het strand .
Deze plek is vooral geliefd voor “waterratten” . Twee surfersclubs zorgen dat ze aan hun trekken komen. Bij de ene was er blijkbar een les bezig en bij de andere werden catamarans op het droge gesleept ( het was al ver in de namiddag)
De werken om het strand te verhogen en te effenen waren nog volop bezig. Bij de winterstormen heeft de ene surfclub veel schade geleden . Daarom waren ze bezig met zand aan te voeren en te verhogen. Ik las in de plaatselijke krant dat het zand vrijgekomen bij de werken aan het Albertplein ( place m’as tu vu ) voor de bouw van ondergrondse garages overgebracht werd naar het strand vlak vòòr deze surfclub. Het werd daar ter plaatse met zeewater gezeefd en dan op het strand uitgestort. Ik kon er niet dichterbij komen.( klik de foto’s aan )
