Samen met mijn vriendin gingen we een wandeling maken in de onmiddellijke omgeving. De bedoeling was om blokkendozen te fotograferen. Hiermee bedoel ik huizen die eruit zien alles gestapelde blokken. Sedert een paar jaar is het opvallend hoe de stijl van de huizen veranderd is van fermettestijl naar blokkendozen stijl. Op onze wandeling heb ik er een paar aangetroffen . Ik hou nu wel niet van veel tierlantijntjes maar die blokkendozen vind ik qua uitzicht helemaal niet mooi. Binnen zullen die woningen wel praktisch zijn. Wat me is opgevallen dat er een paar tussen zitten die verbouwd zijn. De dakverdieping werd weggenomen , een betonplaat werd gegoten en daar bovenop werden er rechthoekige blokken geplaatst (foto met de auto en rechtsonder). Die twee woningen ondergingen een echte transformatie
Op onze wandeling kwamen we ook een hele nieuwbouw wijk tegen. Een paar jaar geleden werd er met grote panelen reclame gemaakt dat deze wijk op wandelafstand van de zee lag. Dat moeten dan wel stevige wandelaars zijn! Met de auto is het zelfs nog een kwartier rijden voor je aan de zee bent. En zoals zo dikwijls bij dergelijke nieuwbouwwijken mag je niet de bezitter zijn van een grote auto. Die kan je maar beter buiten laten staan wil je geen schrammen op de zijkanten krijgen bij het binnenrijden van je garage! In elk geval woon je daar erg rustig! Zicht op weiden en in de verte de weg naar Sluis.
In veel tuinen zie je allerlei ornamenten . Een paar opvallende heb ik gefotografeerd. Ik hou daar niet zo van. Opa wel die heeft indertijd de tuin vol gezet met stenen beelden. Vele heb ik al weggegeven. Twee varkentjes en een paar vogels zijn gebleven. En de tuinkabouter als toppunt van kitsch is blijven staan. Ik weet eigenlijk niet waarom. Misschien als herinnering aan tuinen die vroeger soms volstonden met kabouters.
Bij deze puinhoop bleven we verwonderd staan kijken. Volgens mijn vriendin was er daar zeker een brand geweest. Maar we zagen niks zwartgeblakerd. Ramen en deuren eruit, merendeel van de dakpannen weg, garagepoorten verdwenen, zelfs het muurtje aan de straatkant was kapot. Ik herinner me deze puinhoop als een schattige villa waar je aan de ene kant inreed en aan de andere kant weer wegreed. In het midden stond een prachtige treurwilg die het zicht van de woning wat verborgen hield. Erg oud was deze villa niet.
Toen ik een overbuur zag uitstappen vroeg ik aan de vrouw wat er met deze villa gebeurd was. O afbraak om er een nieuwe op te zetten. Mo how seg!!!
Veel groen en bloemen, reuze helleborussen in een verwaarloosde tuin, een lang leegstaande villa waar de bomen groeien tussen de stenen oprijlaan. Daar kan zeker geen auto meer in de garage ! Het Maria kapelletje werd ingehuldigd in 1937 en jaarlijks is er een bedevaart in mei. Speenkruid alom in de grachten.