Met zo’n mooi lenteweer ben ik het tuinhuis ingedoken om een tuinzetel eruit te sleuren en een kussen uit één van de hoezen te halen en nog een klapstoeltje want ik vond zo vlug niet het bijbehorende bankje. Ik heb me dan op het terras achteraan geïnstalleerd en heb een uurtje van het zonnetje genoten(= liggen slapen,). Ik lag op een beschut plaatsje waar de wind niet aan me kon! De zon was zo vroeg in het jaar redelijk fel en na een uurtje kroop ik uit de zetel. Je weet maar nooit voor een eerste keer . Daarna wat beginnen met opruimen in de tuin, dat gaat nog zo goed met zo’n mooi weer. En zeker in het vooruitzicht dat de tuinman deze week komt verticuteren en de tuin klaarleggen voor de lente,
Het is zeker niet aan te raden om dit weekend in het centrum of op de zeedijk rond te lopen. Zeker als je die stromen auto’s de stad ziet binnenrijden. Ik vraag me af waar al die mensen hun auto kwijt geraken! En is het allemaal wel veilig…
Ik woon hier en kan tijdens de week naar strand en zee of bos wat in de huidige corona omstandigheden een luxe is.
Deze week ben ik met Sébastien oa naar het bos geweest. Hij moest hier zijn om iets te regelen met de bank. Hij is 18 jaar geworden dus meerderjarig en oma heeft ( ook voor de andere kleinkinderen ) gespaard voor hem. Toen dat geregeld was zijn we die namiddag naar het einde van de zeedijk in Heist geweest om daar foto’s te maken van de drie vuurtorens en we maakten daar ook een wandeling.( zie vorig logje)
De andere dag reden we richting bos.. Het bos in Knokke is van omvang niet erg groot maar toch vrij uniek omdat het lang geleden aangeplant is op duinengrond.
Hij vond het een goed idee want het was toch al lang geleden dat we daar nog eens wandelden. Ik had bij het begin van de Boslaan gezien dat er opknappingswerken geweest zijn. Maar het kwam er maar niet van om daar eens te wandelen( je weet wel operatie en herstel en dan nog eens operatie en weer herstel) en de keren dat Sébastien hier een paar dagen was ,was het telkens vreselijk slecht weer.
Vroeger ging ik met mijn drie kinderen naar die bepaalde plek in het bos waar je nog echt duinen en zand aantrof. Ook scouts en ksa trokken naar die plek om er heerlijke speelnamiddagen door te brengen. Met de jaren zijn de duinen grotendeels verdwenen onder stapels braambessenstruiken en verloederde die plaats. Sedert een aantal jaren wordt er over het hele gebied werk gemaakt om alles te herstellen. Jammer genoeg zijn zand en duinen verdwenen en groeien er daar bomen . Tot mijn verrassing zag ik bij het binnenkomen op het paadje dat er grondig gesnoeid is en de bramenstruiken grotendeels verwijderd zijn. Het wandelpad is wat meer begaanbaar gemaakt maar de paadjes lopen nog steeds omhoog en omlaag en kronkelend langs de bomen . De ondergroei is serieus opgekuist en maakt ook dat het luchtiger aanvoelt.
Een nieuwe omheining werd er geplaatst als afscheiding met de golf en je hebt een mooie inkijk.
Je hebt een pad beneden en hier lopen we op een pad boven op de helling.
Het pad beneden.
zicht vanop het paadje boven, zoals je merkt is de ondergroei ferm gesnoeid en kan je weer kriskras door het bos lopen. Op een gegeven ogenblik was het zo volgroeid dat het niet meer leuk was om daar te wandelen.
Op het einde van het pad moet je nog een straat doorlopen om terug op de Boslaan te geraken. Daar staan villa’s die jaren geleden zijn gebouwd en die nu niet alleen aangepast worden maar waar er nog heuse woningen worden tegen aangebouwd.
Terug op de Boslaan zagen we aan de andere kant van de straat een plakkaat ” Welkom in het Koningsbos”
“Oma gaan we daar ook eens wandelen”
Maar dat is voor morgen!!