Het was zo rustig aan zee!

Zondag was het rustig weer, weinig wind maar toch geen heldere lucht. Ik had zo’n zin om eens een wandeling langs de zeedijk te doen. Vriendin zag het ook zitten , vooral omdat ik met de auto tot aan de zeedijk reed. Nu het geen vakantie is vind je gemakkelijker een parkeerplaatsje in een zone waar ik met een jaarabonnement niet extra moet bijbetalen.
Ik had me goed ingeduffeld want de laatste weken speelden mijn sinussen nogal op, zeker als het geen helder weer  en wat nevelig is. Ik hoopte de winter door te komen zonder last te hebben maar dat lukt al een tijdje niet. Gelukkig heb ik een homeopatisch middel dat verlichting geeft ,maar dat wil niet zeggen dat ik dan zomaar in zo’n vochtig weer moet buiten lopen.
We parkeerden in Duinbergen en wandelden zo tot aan het Graaf Willemspark in Heist. Het strand lag er verlaten bij en op de zeedijk waren er weinig wandelaars.

Bovenste foto reeds opgevoerd strand. Onderste foto daar is nog werk aan.

Lekker! De enige plek waar wat volk te zien was  … was aan de Cremerie de  Post  🙂 . Vriendin en ik konden het  niet laten en ik koos voor citroen en zij voor mokka. Deze keer niet met een hoorntje want gezien ze maar de weekends alleen open zijn zouden die niet altijd krokant zijn.

Geen catamarans of zeilplanken of bootjes te zien.

Opkuis bij  strandclub Anemos.

Slingerende paadjes van en naar het strand. Vooraan de zee en binnenlands een minigolf.(hier niet te zien op de foto’s)

Zie je wel hoe ingeduffeld ik er bij loop? Staand naast   “The tower” 22 meter hoog en een creatie van Thomas Lerooy. De geboren Roeselarenaar ontwierp een soort van totempaal die bestaat uit een opeenstapeling van bronzen hoofden.

Een affiche van de stad Knokke-Heist !
We wandelden terug via de patriottenstraat ,een straat evenwijdig met de zeedijkl

Mooi zicht op een typisch stukje Duinbergen waar veel oude villa bewaard zijn gebleven of gerestaureerd. Veel van die oude villa’s ondergaan een opknapbeurt. Valt zeker toe te juichen

De tweede foto hierboven :nieuwbouw en helemaal niet passend in de omgeving.( maar ieder zijn goesting hé)

Toen kwamen we terug uit op de zeedijk met vòòr ons De Duin Residence  gebouwd  rond 1936 . Een beeldbepalend gebouw voor Duinbergen. Gedoemd om af te breken  niettegenstaande fel protest. Hieronder en vlakbij de Duin Résidence nog villa’s in Duinbergen in de stijl van de oudere villa’s

En al lijkt er veel volk op de zeedijk te lopen , dat is dan optisch bedrog. Het was er heel rustig!
Het was echt genieten.

 

17 gedachtes over “Het was zo rustig aan zee!

    • Ja wij hebben er zelf ook nog mee gelachen toen we de foto bekeken. Ik vond het een momentopname en wilde geen tweede foto maken. Het was ook koud en zelf had ik ook handschoenen aan ,maar niet om een foto te maken of een ijsje te eten 🙂

  1. Dat mooie stukje Duinbergen, hoe dikwijls we daar niet geweest zijn. Mijn moeder verbleef er heel vaak in de zomer. En zij was ook zot van ijsjes van Cremerie De Post.

Geef een reactie