wandelen in eigen omgeving

Naar het goede voorbeeld van een vriendin die dagelijks een wandeling maakt  nu ze na een val met haar fiets niet kan fietsen, deed ik zondag ook een wandeling in mijn buurt. Zij kan nu niet fietsen omdat ze haar schouder heeft gebroken en ik mag na mijn operatie tot nader orde van de arts niet fietsen. Dus is er wel een beetje een gelijkenis en we plannen om samen eens op wandel te gaan dan moet ik wel naar Brugge rijden want zij kan evenmin met de auto rijden.

Het was de voorbije zondag niet bepaald het ideale weer  om te wandelen , de  hele dag was het al aan het miezeren. Maar toen ik mezelf bijeenraapte en me klaarmaakte om eens naar buiten te gaan, bleek het gestopt met regenen en was het best aangenaam om te wandelen.  Ik kwam noch mens noch dier tegen, ik denk dat iedereen er tegenop zag om met zo’n weer buiten te lopen. Maar zoals ik al schreef, het was wonderbaarlijk plots gedaan met regenen en ik kreeg er werkelijk een wat positief gevoel door.

Ik kan van bij mij thuis alle richtingen uit en ik zette de pas er in. Niet zover van huis liep ik langs een driehoekig pleintje en herinnerde me dat de jongens samen met de andere kinderen uit de buurt( lang geleden waren veel jonge gezinnen met kinderen in de wijk komen wonen) tussen de bomen boomhutten hadden gemaakt met paletten. Er was toen veel meer ondergroei en het pleintje oogde niet zo kaal.
Maar zoals alle kinderen werden die boomhutten hele constructies en maakten ze er op dat driehoekig pleintje één groot kamp van. Gelukkig was het toen nog niet zo bewoond rondom het pleintje maar toch waren er mensen die de kinderen wegjoegen. Eigenlijk jammer want ze deden er niets verkeerd. Niet alle mensen hebben zo graag lawaaierige kinderen in hun buurt.

Ik draaide rechtsaf en keek over de hele lengte van deze dreef (alle straatnamen in de wijk eindigen op dreef: allemaal bloemen , planten en bomen namen)  tegen een witte afsluiting aan die betere tijden heeft gekend. Toen ik hier kwam wonen stond er een langgevelhoeve met opzij dwars erop  een heel grote schuur. De hoeve werd verkocht aan een politicus die de hele zaak restaureerde en in een gedeelte ervan een concierge woning maakte. Hij kocht ook nog een paar loten grond erbij zodat de hele straat aan één kant zijn eigendom was .

In die periode waren er daar regelmatig feestjes en elk jaar tijdens de zomermaanden was er een buitenfeest waarop de hele buurt werd uitgenodigd op een drink. Voor de kinderen kwam er een ijskar en of die succes had ! Toen kenden we enkel de ijskar die de weekends al klingelend in de buurt rondreed. Ik herinner me nog goed dat mijn kinderen al joelend naar huis kwamen gelopen” ma kom toch ook naar de boerderij  , de buren zijn daar ook”  Ik woonde nu niet echt in de onmiddellijke buurt  maar ik zou er ook welkom zijn geweest daar ben ik zeker van.
Dat jaarlijks zomerfeest herinneren de kinderen zich nog goed.

Later werd het hele domein verkocht en een bouwfirma ging er een 8 tal villawoningen met zwembad opzetten. Daar is nooit iets van terecht gekomen. Niemand die weet wat er is gebeurd. De reclamepanelen met foto’s van de villa’s zijn allang verdwenen en voor de veiligheid moest de eigenaar( wie die ook is) een hekken plaatsen aan de straat zijde.  Er zijn al veel planken gesneuveld en daarachter is het nu een en al wildernis.

De tuin waar ik 18 jaar lang heb op getuinierd paalt aan de achterzijde van dit domein. Daar was een grote vijver en we mochten er water uitputten om de moestuin te begieten. Ik heb daar menig emmertjes water uitgeput. De tuin situeerde zich achter de roestkleurige boom. En elk voorjaar heb ik bossen paaslelies geplukt die rond de vijver bloeiden. Ach daar deed ik niemand kwaad mee, want de boel was afgebroken en verlaten.

Het enige wat overgebleven is en dan nog in een lamentabele toestand is de inrijpoort . Tevens ook de enige ingang tot de vroegere boerderij.
En om naar de woning en de stallingen te gaan moest je door de grote schuur waar indertijd alle landbouw materiaal stond  en later  koets, grasmaaiers , auto’s.

Ik wandelde de straat uit en zag een mooie zonsondergang. Morgen vertel ik waar ik op uitkwam.

11 gedachtes over “wandelen in eigen omgeving

  1. […] Op een namiddag waarin de hemel voor een uurtje opentrok en het eens niet regende , maakte ik een wandeling om even buiten te zijn. Ik nam wat leeggoed mee om in de glascontainer te gooien. Zo was dat ook opgeruimd uit de garage. Ik nam wel een omweg om zo eens door de wijk te wandelen . Ik herinner me dat ik nog niet zo heel lang geleden foto’s plaatste van een verloederd stuk straat . Er stond daar vroeger een oude boerderij die al was omgevormd tot een mooi buitenverblijf met nog veel grond erbij. Alles werd afgebroken en er was een bouwproject voor een 7 à 8 villa’s met elk een openlucht zwembad. Jarenlang stonden daar grote panelen waarop je de villa’s met zwembad afgebeeld zag. Er is nooit iets van gekomen en het stuk grond en de omheining die er toen geplaatst werd verkommerden. Lees het logje door te klikken op in eigen omgeving […]

    • Dat begrijp ik . Deze straat ziet er verloederd uit tot ergernis van de omwonenden. Niemand begrijpt dat de plannen voor de bouw van verschillende villa’s nooit is doorgegaan. Het is werkelijk een mooie straat als de kastanjebomen bomen in bloei staan. Nu is het er kaal. De mensen in de omgeving hebben allemaal hun best gedaan voor mooi onderhouden hagen , planten en bomen en zorgen dat hun trottoir er netjes bij ligt. Maar daar kan je maar beter op straat wandelen met al de rommel die er rondslingert.

  2. Wel leuk om te buurt wandelen. Maar het is zeker jammer uit. Hekken en nog wat doen ze daar niks aan. Zonde van deze buurt. Misschien komen nog. Later dan. De laatste twee foto is zeker heel mooi gezicht. Nog bedankt voor je mail Magda. Lief van je! Fijne dag gewenst.

Geef een reactie