Vorige week op een zonnige namiddag ben ik naar de centrale begraafplaats gegaan. Het was er rustig en dan vind ik het fijner om daar even rond te wandelen en goedendag te zeggen aan vrienden en kennissen die daar hun laatste rustplaats hebben. Ooit zal ik daar ook rusten en zullen anderen hopelijk ook even langskomen om goedendag te zeggen. Dat is nu eenmaal het leven en hoe ouder je wordt hoe meer dat je beseft dat  het leven eindig is voor iedereen, zonder onderscheid .
Overdaad aan bloemen is op de foto’s nog niet merkbaar . Velen wachten tot de vooravond van  1 november  om bloemen bij de graven neer te zetten.

Ontelbare rijen met gestapelde vijfhoekige betonnen blokken met urnen waar ook de urne van opa in geborgen ligt.

Bij de strooiweide hebben ze een monumentje gezet en arduinen zuilen geplaatst waar een naamplaatje kan op bevestigd worden. In de boom op de strooiweide hangen kleine herinneringen.

Langs en op de strooiweide worden bloemen gelegd

De tendens is tegenwoordig  kleine grafkeldertjes waar een urne wordt in geplaatst. Die worden  al op voorhand geplaatst. Er is enkel eigen keuze voor een dekplaat in marmer of andere materiaal.

Mijn ouders liggen hier nog in dit perk( bovenste foto) , de concessie is verstreken , de grafsteen is verwijderd en pas als alle concessies in dit perk zijn verlopen wordt er overgegaan tot opruimen en aanleg van een nieuw perk.
Bij de tweede foto is er na een ontruiming niet meer overgegaan tot aanleg van een nieuw perk maar werd er een stilteplaats gecreëerd met een slingerend stenen levenspad en enkele banken.

Een groot deel van de parkbegraafplaats bestaat uit grafzerken die een bepaalde hoogte en breedte mogen hebben. Materiaal naar eigen keuze . Geen praalgraven of exuberante toestanden. Er wordt op de parkbegraafplaats allang gestreefd naar eenvormigheid. Iedereen gelijk in de dood !

Het perk( in feite moet ik spreken over tuinkamers die allen omrand zijn met een haagje) waar kinderen begraven liggen . Daar breekt je hart.

De parkbegraafplaats heeft een enorme opkuis achter de rug en ziet er tegenwoordig wat kaal uit. Alleen de herfstkleuren van de bomen fleuren het  op en de vele bloemen die tegen 1 november een plaatsje zullen krijgen bij de vele graven. Er is een onthaal bijgebouwd en een terras waar na de begrafenisplechtigheid nog wat kan uitgerust of nagepraat worden.