Ondertussen is het al september geworden en nog ben ik niet helemaal de oude. De pijn bij elke beweging ( van de chirurgische ingreep ) is eindelijk voorbij. Het ” harnas ” moet ik nog een tijdje dragen maar je went er aan en het is ook nog altijd nodig. Alleen heb ik mijn slaapritme nog niet terug en kan ik erg moe opstaan. Ook zie ik me nog altijd verplicht om ’s middags een siesta in te lassen anders haal ik de avond niet. De nasleep van de narcose kan me nog een hele tijd parten spelen. Het ergste is dat ik erg veel spierkrampen heb tot in mijn vingers toe waardoor het typen erg pijnlijk kan zijn. Ik had het na de vorige operatie ook. Ik probeer zo weinig mogelijk medicatie te nemen hiervoor en hoop dat het met de tijd ook zal minderen.

En als je me vraagt ” oe ist  ” dan zal ik zeggen ” goed” . Ik moet alleen beseffen dat mijn levensritme nog wat op een laag pitje staat. En wat ik vandaag te veel doe moet ik morgen boeten. Heb het al meerdere keren ondervonden. Omdat ik plots een inzinking kan krijgen durf ik niet altijd alleen op stap. Maar einde augustus ben ik toch eens in de auto gestapt en reed ik naar zee. Op dat ogenblik mochten we met de auto nog niet op de zeedijk. Ik reed bijna naar het einde van de zeedijk richting Zwin.  Gelukkig kon ik vlakbij de zeedijk mijn auto parkeren en ben de Lekkerbekhelling opgelopen . Ik rook de zee en de redelijk felle wind deed deugd. Ik zag al vlug de kites in de lucht zweven. Het was kalm op het strand( dat stuk ligt nogal ver van het centrumstrand) maar voor de kitesurfers is het ideaal gelegen en het was die dag ideaal weer.

Surfers werden opgehaald door een strandwagentje en teruggebracht naar de surfclub.

Veel lege mosselschelpen op het strand.

Ik wandelde een heel eind langs de waterlijn tot aan de surfclub.

Ik stapte richting zeedijk langs een beach bar waar het niet druk was . Er werd op aangelegde veldjes petanque gespeeld.

Veel strandcabines waren al gesloten en veel jachten stonden op het droge . Het was nochtans pas de laatste vakantieweek in augustus !

Ik keerde terug naar de auto via de smalle zeedijk want daar mogen geen auto’s rijden, langs grote villa appartementen en daartussen een nog bestaande dubbelvilla Oosthinder-Westhinder. Nog altijd een mooie villa.
“Deze dubbelvilla werd in 1930 langs de zeedijk in het Zoute gebouwd door de bekende architect Henry Van de Velde. Het is een strak modernistisch geheel met onder andere zichtbaar beton, violetrode baksteen en ijzeren balustrades. De voortuin bestaat uit een stuk duin met een ingebouwd terras. De tweelingvilla werd in 1994 beschermd.”

Jaren terug kwam bij vloed de zee tot tegen de zeedijk en voor de veiligheid van het hinterland zijn er indertijd duinen aangelegd en beplant met helmgras en andere zoutminnende planten.

sedert begin september is deze maatregel niet meer van toepassing. Mondmasker is nu nog enkel verplicht in de rode zone dwz de winkelstraten waar de parkeerautomaten een rode band hebben.

Ik was blij terug bij de auto te zijn. Anderhalf uur weggeweest en ik was uitgeput.