Na het bekijken van de bloementapijten in Blankenberge konden we ook Art Nouveau huizen bekijken of naar een van die huizen die als museum is ingericht of de  Art Nouveau wandeling langs verschillende van de gerestaureerde huizen doen. Maar we hadden dit allebei al eerder gedaan en we wilden gewoon eens door de kleine straten van Blankenberge wandelen tot aan de reuze rad en terug keren langs de zeedijk. Maar van dat laatste kwam niets terecht de wind was zo strak dat ik met moeite mijn evenwicht kon bewaren, vlug een foto nam van de lege zeedijk en de gesloten strandcabines en  “dekking ” zocht bij de huizen in de straat achter de zeedijk.

Daar was het niet zo stormachtig en zaten de terrasjes van de cafés en eethuizen behoorlijk vol. Voor mij was het hoogtijd om na een uurtje slenteren wat uit te blazen op één van de terrasjes waar de coronaregels netjes werden opgevolgd. Maar niet vooraleer door het Leopoldpark te wandelen en de sprookjes route te bewonderen. Kinderen keken verrukt naar de taferelen en luisterden naar de verhalenverteller aan een kleine kiosk bij elk tafereel. Een mooie toevoeging aan het park in deze coronatijd.

Het stationsplein had niet alleen een mooi bloementapijt maar het hele plein staat vol met bloementorens

In één van de kleine zijstraten stonden de billenkarren te wachten op klanten. Niet te verwonderen dat we er geen onderweg tegenkwamen met zo’n felle wind.

Alleen plaatselijk verkeer toegelaten.

Het reuzenrad op het einde van de zeedijk draaide zachtjes rond maar er was geen volk te bespeuren in  de gondels.

Geen volk op de zeedijk en alle strandcabines gesloten.

Een paar beelden van de sprookjes taferelen.