Op het einde van de duinwandeling zoals ik gisteren al beschreef, kom je onverwachts terug  in de bewoonde wereld. Een infobord herinnert er je aan. Als we de trappen opliepen kwamen we uit aan het haventje.

We hadden zin om terug te keren. Er was zo’n strakke wind en het zand sloeg tegen onze blote kuiten, zo hard dat het pijn deed. Het zat er helemaal niet in om het havendammetje op te lopen. We zagen mensen al halverwege omdraaien en terugkeren !
Dat was wel een groot contrast met de windluwe wandeling achter de hoge duinrug. Niet te geloven. We keken even naar de omgeving en naar de brasserie AIRrepublic van Sergio Herman , staken de brug over van het jachthaventje en namen de wandelweg langs het strand. Hier viel het nog mee met het stuifzand.
We wilden naar het strandpaviljoen gaan maar die bleek gesloten. Op het strand zelf was er geen grote drukte en de mensen zaten ruim ver uit elkaar, zelfs een familie had grotendeels de nodige afstand genomen van elkaar!

We draaiden om en daalden af naar het pleintje achter de duinen . Dat pleintje is daar al jaren en heeft al veel veranderingen doorstaan maar toch is de uitstraling nog steeds dezelfde. Ook hier niet erg veel volk en op een terras kregen we een tafeltje toegewezen. Het waren allemaal tafeltjes voor vier personen en elk tafeltje had een oranje dekentje op één stoel als om aan te tonen dat dit één bubbel was. Of je nu alleen ,met twee ,drie of vier was je kreeg zo’n tafeltje aangewezen. Eigenlijk best gezellig nu er meer maneuvreer ruimte was. Er is ook een schaduwterras naast het etablissement  ,wat best fijn is bij hitte periodes, maar nu toch liever in de zon want wind was er genoeg zodat het niet overdreven warm aanvoelde. Ach en bij grote drukte kon je ook nog binnen zitten waar het groot en ruim is.

We namen allemaal foto’s ! Mijn vriendin nam foto’s van mijn kleinzoon en van mij..

Eenmaal de trappen opgeklommen zagen we de duinen en de zee.

Een paar betonnen blokken tonen hoe de havendam is aangelegd en versterkt. Door de felle wind en het snijdend zand zijn we de havendam niet opgewandeld. Ik nam er niet eens een foto van, zo vlug wilden we daar weg zijn 🙂

Een zicht op de brasserie AIRrepublic en het haventje waar het erg rustig was.

Zoals je op de foto’s kan zien was er felle wind en waren er dreigende wolken. Gelukkig heeft het niet geregend.

Een zicht van het haventje vanuit een ander standpunt . Kleinzoon en ikzelf hadden een containerschip in het oog.

Hier varen deze schepen redelijk dicht bij .

Aan weerszijden van de wandelweg staan lange banken waarop je kunt zitten of liggen . Deze jongelui genoten van een ijsje.

Het strandpaviljoen was jammer genoeg niet open. En zoals je merkt was het niet erg druk op het strand.

Deze familie leek zelfs op het strand de nodige afstand te bewaren!

We verlieten het strand en daalden af naar het pleintje waar er verschillende tearooms met terras open waren.

Een tafel werd ons toegewezen. Plaats genoeg. Ik heb het nog geweten dat er in de namiddag geen enkele plaats vrij was.

De gocarts wachten op vakantiegangers. Achteraan is het Strandhotel waar  Sergio Herman in staat voor de food&Beverage. Daar was vroeger zijn Pure C restaurant.

Een paar winkels die het zomer-en vakantiegevoel oproepen. Alleen nog niet veel geïnteresseerden!

Op de terugweg stapten we een breed pad omhoog naar de haven . De vloer en de zijkanten zijn bedekt met vèèl plaketten  met namen van mensen die een Award  hebben ontvangen van het Europees Hof voor de rechten van de mens. Ik pikte er een paar uit. Tja het was niet de bedoeling dat mijn vriendin en ik er ook zouden opstaan. Maar die plaketten zijn precies spiegels.

En toen eindigde onze wandeling in Cadzand met de traditionele foto bij de Sluiswachter. Iedereen die voor de eerste keer met mij in Cadzand gaat wandelen moet bij hem poseren 🙂

We wilden echt nog meer foto’s nemen maar de wind was zo heftig aan zee dat ik mijn kleinzoon sommige foto’s liet maken omdat ik mijn gsm niet stil kon  houden!