Gedurende de lockdown periode hou ik me netjes aan de opgelegde voorwaarden van “blijf in uw kot”. Maar je kunt je dagen niet blijven vullen met opruimen in je huis. En gezien het ( de koude wind vergeten we even)overwegend zonnig weer is heb ik me op de tuin geworpen. Mijn tuinman kan de grens niet over (hij woont in Nederland ), de kleinkinderen die elk voorjaar me komen helpen in de tuin tijdens de korte vakanties van het voorjaar, kunnen ook niet komen. Dus ben ik zelf maar begonnen. Eén jonge beginnende tuinier heeft me uit de nood geholpen en is de tuin komen verticuteren. Verleden jaar heeft mijn machientje de geest gegeven en ik wil geen nieuwe meer kopen. En toen de tuin wat op orde lag ben ik begonnen met al de bloembakken en -potten een nieuw likje verf te geven. Ik heb ze niet geteld maar zeker een dozijn schitteren nu mooi in het groen.
Vòòr de winter was een schilder begonnen met de sierluiken te schilderen en zou in het voorjaar terug komen om verder te werken. Met die corona kwam de schilder niet af. Als ik bloempotten kan schilderen ,dacht ik , waarom zou ik geen luiken kunnen schilderen.
Een serieuze karwei en momenteel ben ik over de helft. Nog zes luiken te gaan!! Vervelen zit er hier niet in !!
Als alles is afgewerkt dan wandel ik wel eens samen met jullie door de tuin!! Want dan zullen de zomerbloemen in bloei staan.
De figuren waar opa zo dol op was heb ik een likje witte verf gegeven. Ze staan verspreid over de tuin langs voor en langs achter. Alleen de paddenstoeltjes moeten nog een nieuw hoedje krijgen met witte stipjes.
