Ik wilde even een wandeling maken in mijn tuin, maar ik heb een ideetje opgedaan bij een blogster die terugblikte in de tijd op haar reizen. Ik zoek het niet zover . Ik ga terug in de tijd toen er hier nog geen tuin was. Daarvoor ben ik begonnen in de fotoalbums te bladeren . En dat zijn er een pak. Ik heb altijd veel foto’s gemaakt ,wel beperkter dan nu want foto’s laten ontwikkelen kostte toch een aardig centje.
Ik ben op zoek gegaan naar de beginperiode vanaf we grond kochten om te bouwen , mijn vader op die grond tuinierde en toen we in 1971 eindelijk in ons nieuwe huis konden. Ja dan blijf je bladeren in die albums hé! En al zijn foto’s verkleurd of geel geworden het blijft een mooie herinnering aan die tijd.

De tuin is een plekje waar een mens zich naar hartenlust kan uitleven. Het is jou stukje paradijs dat je koestert en waar je geniet van  alles wat je erin doet, werken ,zonnen ,luieren…

Zo ervaar ik het toch. Na mijn huwelijk woonden we  vijf jaar op een appartement . Ik miste een tuin want  mijn ouders hadden een tuin en alle vakanties heb ik als kind doorgebracht op de boerderij bij tante Regina en nonkel Clement waar er ruimte in overvloed was( daar heb ik indertijd veel over geschreven op mijn vorige blog) We hadden twee kinderen  en er werden al vlug plannen gemaakt om een eigen huis te bouwen en zo geschiedde. Ons derde kind is geboren toen we  volop aan het bouwen waren.

Even buiten het centrum van Knokke ( toen nog geen fusiegemeente) kozen we een stuk grond  in een nieuwe verkaveling. Deze verkaveling droeg de naam van de boerderij die je in de verte ziet op de foto waar mijn ouders staan. Mijn vader had het stuk grond al klaar gemaakt  om te tuinieren. Dat zie je op de foto achter mijn ouders. Achter het ouderlijk huis had hij een kleine tuin , maar hier ging hij zich kunnen uitleven.
De verkaveling was nog niet door een landmeter uitgemeten en ze hadden mijn vader gezegd dat een bepaalde lantaarnpaal het midden van de lap grond was die we gekocht hadden. Netjes had mijn vader het uitgemeten en zo was hij beginnen met tuinieren. Alleen bleek achteraf  dat dit niet helemaal klopte en mijn vader voor een deel op een ander stuk grond bezig was. Wij hebben daarop bij de verkoper aangedrongen dat een landmeter de verkaveling precies zou uitmeten. Wij waren wel de eerste die een stuk grond kochten in die verkaveling maar uiteindelijk zouden er nog kopers volgen en je kon toen niet zomaar op woorden een stuk grond als het ware zelf “ontginnen”

Dat gebeurde dan ook. Vader kon zijn hart ophalen op dat stuk grond,  want de plannen waren om een paar jaar te wachten om te bouwen . Wat geld sparen hé!

Mijn vader tuinierde dat het een lieve lust was. Hij begon met aardappelen te planten want op die manier werd het onkruid teruggedrongen. Maar om zijn materiaal te kunnen opbergen werd er een klein planken tuinhuisje gebouwd waar hij zijn tuingerief kon opbergen. Een tuinhuisje zoals je vroeger de strandkabientjes had. En om het geheel wat aantrekkelijker te maken werden er veel dahlia’s rond geplant. De twee jongens haalden hun hart op in de vrije natuur , want er waren in de onmiddellijke omgeving geen huizen. Vanuit het huis konden we ze tot heel ver zien fietsen en lopen ! Het liefst trokken ze daar waar je op de foto de boerderij ziet . Dat waren hun klimbomen en bouwden ze met planken boomhutten van houten paletten die ze vonden ( wellicht meenamen van bouwwerven 🙂 )

Toen het huis werd gebouwd waren we echt nog niet toe aan een tuin. De bouwfirma was failliet gegaan , (we hebben er gelukkig onze kleren niet aan gescheurd dank zij de goede raad van een gerechtsdeurwaarder) maar ze lieten wel een puinhoop achter zowel binnenshuis als buitenshuis. Met de hulp van de onderaannemers  en goede afspraken met hen( zij verloren ook veel geld door dat faillissement) geraakte het huis netjes afgewerkt.

Ik bespaar jullie wat er nog allemaal moest gedaan worden en beperk me tot buiten: De voortuin was een vergaarbak van allerlei rommel, cement , steenkorrels . papieren zakken , plastiek… Dus van een tuin aan de voorkant was geen sprake en aan de achterkant was mijn vader aan het tuinieren . Maar om de boel wat leefbaar te maken werd er rondom een terras gelegd en werden traag groeiende cypressen geplant zodat we de rommel niet meer zo goed zagen en tante Regina gaf de raad om goudsbloemen te zaaien zodat we toch wat zomerbloemen hadden. Jarenlang heb ik goudsbloemen gehad. die zaaiden zich vanzelf  gemakkelijk uit. Die cipressen waren een slechte koop want die waren niet bestand tegen de zeelucht en na een paar jaar moesten we ze verwijderen. Ze werden helemaal bruin.

  .

Wat ik ook in die beginperiode zaaide was Oostindische kers. Die groeiden massaal en zorgden ervoor dat we de puinhoop die was achtergelaten een beetje konden vergeten. Eenmaal de boel was opgeruimd stopte mijn vader met tuinieren aan de achterzijde . Hij mocht van lieve buren een eind verderop op een stuk grond die ze bezaten en toch niet gebruikten verder tuinieren. Dat heeft hij nog jaren gedaan.

Wat de tuin betrof hadden we een valse start en konden we opnieuw beginnen met struiken en planten te kopen.  Maar de paar buren die in die periode daar ook bouwden waren zo vriendelijk en brachten stekken van planten en bloemen uit hun eigen tuin om aan de rand van het grasveld dat toen was ingezaaid te planten . Na dat faillissement dat ons toch wat extra uitgaven bezorgde ,was ons budget aanvankelijk niet zo groot om de tuin aan te leggen.

Een positief feit in die periode wil ik hier toch neerschrijven. De onderaannemer die de plastiek ramen en luiken op onze vraag verder ging afwerken heeft de pvc fabrikant aangesproken . Die is komen kijken en vond dat de  eerste onderaannemer er met zijn klak had naar gegooid en deelde ons mee dat dit voor hem geen reclame was .  Het was nl. het eerste huis dat hij toen helemaal voorzag van ramen , luiken en buitendeur in plastiek We kregen gratis ( echt waar) al het materiaal om de ramen beter af te werken en het plastiek voor de luiken. Het enige wat wij moesten betalen waren de werkuren voor de nieuwe onderaannemer!!

Nu ga ik nog foto’s opzoeken voor een volgend log