De strijd voor gelijke kansen voor vrouwen en mannen gaat nog steeds door! Het is goed dat we er elk jaar worden aan herinnerd!
Zelf heb ik in het begin van mijn carrière ondervonden dat er verschil werd gemaakt tussen mannen en vrouwen op dezelfde werkplaats.
En niet alleen van mijn collega’s maar ook van de baas zelf. ” Die zou er eens voor zorgen dat ik binnen de zes maanden ergens op een bureautje zou eindigen in de administratie van de gemeente”.
Hij heeft zich lelijk vergist! Hij was allang op pensioen terwijl ik nog steeds mijn zelfde job deed.
Ook de collega’s vonden het niet zo prettig dat een vrouwelijk personeelslid hun rangen vervoegde. Ik was bij de eerste generatie met een hoger diploma dan de meeste mannen toen hadden. Ik kreeg naar mijn hoofd geslingerd dat ik beter voor mijn drie kinderen kon zorgen dan uit werken te gaan en dat ik hen zeker geen lessen te geven had. En dat ik maar beter dialect kon spreken ipv zo bekakt te spreken( Ik had stage gedaan op verschillende plekken en was gewoon om AN te spreken).
Het pesten ging zo ver dat ik bijna een aanvraag moest doen om carbonpapier ( kopiemachines bestonden nog niet) te bekomen of de oude stylo moest ik afgeven om een nieuwe te krijgen. Ik werd soms aangesproken door de baas met mijn tweede naam Pharailde ,mijn grootmoeders naam. Op een dag ben ik zo kwaad geworden dat hij ervan schrok en zich excuseerde. Ik zei “mijn grootmoeder noemt Pharaïlde en niet Frilde zoals U telkens zegt.”
Ik werd beschuldigd op eigen houtje kleren te kopen ( moest uniform dragen) zonder aanvraag aan de gemeente. Wat niet klopte. Gezien we maar met twee vrouwen waren kregen we van het Gemeentebestuur een eigen budget.
Het ergste wat me overkwam was dat ik na twee jaar niet vast benoemd werd omdat ik de opleiding niet had gevolgd. Gezien mijn diploma was dit geen vereiste maar was dit zo geregeld door de baas. Ik heb dan een jaar opleiding moeten volgen en pas dan werd ik benoemd. De jaren vóór mijn benoeming hebben gelukkig wel meegeteld voor mijn pensioen. Ook was er een onrechtvaardig loonverschil dat met de jaren weggewerkt werd door toedoen van de Gouverneur van Westvlaanderen die alle vrouwelijke personeelsleden eenzelfde loon wilde zien krijgen als de mannelijke collega’s.
Zo kan ik nog een blad vol schrijven…
Waarom ik dit allemaal verdroeg? Omdat ik koppig was en wilde bewijzen dat ik als vrouw mijn job als maatschappelijk assistente bij de Politie wèl aan kon en omdat ik mijn werk ” de sociale dienst”( zoals iedereen mijn werk noemde) héél graag deed.!
Het is me gelukt : ik heb 36 dienstjaren volbracht .
Toen ik op pensioen ging heb ik van alle mensen op mijn werk een enorme grote kaart gekregen met allemaal wensen erop en ze hadden allemaal een geldsom samengelegd waarmee ik kon kopen wat ik zelf graag wilde hebben. Alle vrouwen ( die er met de jaren zijn bijgekomen)en een paar mannelijke collega’s met wie ik nauw samenwerkte, kregen van de ondertussen nieuwe baas een namiddag verlof om mij te verrassen met een etentje!
Gelukkig waren de tijden veranderd! Maar die beginjaren vergeet je niet zomaar!
Vrouwendag is zeker veranderd,. Ik heb gevoel dit niet zoveel meer aandacht besteden in de wereld. Ik zie weinig op de tv. Terwijl dit heel belangrijk is. Moeilijk… Fijne dag. Groetjes J&F. PS;Bedankt voor liever berichtjes over amber en mooie plaatjes erbij. Dank je wel Magda.
Ja het is nog altijd nodig om aandacht te besteden aan de gelijke rechten voor man en vrouw!
Graag gedaan hoor. Als je een huisdier hebt wil je toch het beste ervoor hé. Dat is bij mij ook zo. Vlekje is nu 21 jaar en ik hou mijn hart al vast wat zal komen. Ze gaat achteruit maar ze is nog altijd zo lief.
Ik heb met aandacht je blog gelezen over de toestanden destijds. Als man en jongste van het administratief team heb ik bijna hetzelfde meegemaakt. De hierarchie was toen loodzwaar en je moest je plaats kennen. Eén van de topambtenaren was een rasechte bullebak die in werkelijkheid doodsbang was voor politici. Dat er weinig plaats was voor vrouwen klopt. De tijden zijn gelukkig op veel vlakken veranderd bij de lokale overheid.
Gelukkig maar is er veel veranderd! Weet je wat nog het ergste was: de Burgemeester had voorgesteld om te solliciteren voor een plaats bij de politie in het kader van de nieuwe wet op de Jeugdbescherming. Dus kwam daar een “madammeke ” binnen tussen al die mannen en dat zinde -van hoog tot laat- die mannen niet.Ik solliciteerde aanvankelijk voor een nieuwe sociale dienst in de gemeente zelf. Maar die dienst kwam er niet en het COO ( Commissie van Openbare Onderstand)van toen werd toen omgevormd naar het huidige OCMW.
Toen ik nog werkte moesten op een bepaald ogenblik van hogerhand een percentage vrouwen aanvaard worden. Dat waren dan de eerste vrouwelijke parkeerwachters die later een jaar opleiding mochten volgen om hulpagent èn benoemd te kunnen worden. Ja er is een hele weg afgelegd geworden en nu valt een vrouw in uniform niet meer op ! Ter verduidelijking : mij kwam je nooit tegen op patrouille ,ik deed voornamelijk bureelwerk en sociale onderzoeken.
Ik lees hier dat jij nog veel erger meemaakte. Ongelooflijk. De onderwijswereld is een zachtere sector dan de privé. Gelukkig zijn we op goede weg, maar nog niet helemaal. En in vele landen nog veel erger!!
Ja mijn beginjaren waren moeilijk. Gelukkig heb ik met de jaren een hele evolutie meegemaakt en werd ik respectvol behandeld. De politie is geen privé dienst maar een overheidsinstantie . Ik had een politionele titel , al werkte ik praktisch nooit in uniform , hoogstens bij officiele gelegenheden .
Ik vermoed dat dit inderdaad – vooral vroeger- echt een mannenwereld was.
In deze tijden soms moeilijk om voor te stellen hoe extreem het vroeger was. Er is nog altijd werk aan de winkel, maar gelukkig is er de laatste jaren toch al veel verbeterd.
Ja we moeten alert blijven! In West Europa is het niet zo dramatich maar in verre landen is het onderscheid nog wraakroepend.
Er is inderdaad veel veranderd maar op veel plaatsen veranderde niets.Dus moeten we het telkens opnieuw aankaarten
Ja we moeten er blijven op letten en zo’n herinnering elk jaar is best op zijn plaats!
De tijden zijn al wel veranderd, maar een hoop dingen die jij nu verteld over zó lang geleden, spelen in sommige werkkringen nóg en dat is anno 2020 toch wel onverteerbaar vind ik.
Redenen te over om op het belang van de Internationale Vrouwendag te blijven hameren ja!
We moeten er blijven op hameren! Ik herinner me maar al te goed hoe ik soms schreiend thuis kwam na de zoveelste kleinering. Je kon ook nergens steun vinden. Daarom heb ik er altijd voor geijverd tijdens al die jaren dat ik voor velen een aanspreekpunt was. Een voorloper van sociale bemiddeling /vertrouwenspersoon…
Dat mannen en vrouwen nog altijd niet gelijk behandeld worden is een vaststaand feit, ik vier op 8 maart wel de verjaardag van mijn lieve man. 😁😁
Van harte! 🙂
Hartelijke felicitatie aan je man!