Weer een jaar voorbij en in de brievenbus troffen de “meisjes van het Kon. Lyceum in Brugge ” een kaartje in de bus om er aan te herinneren dat de eerste zondag van maart er weer aankwam. Alsof we dat na al die jaren nog zouden vergeten. Verleden jaar heb ik door ziekte forfait moeten geven.( klik). De klassemonitrice van zoveel jaren terug heeft er al 61 jaar voor gezorgd dat we elk jaar aan de afgesproken datum worden herinnerd. Dat verdient een bloemetje hé! Wat ze ook elk jaar krijgt.
Ik heb verleden jaar aan mijn slaapmaatje wanneer we op citytrip gaan, gevraagd of zij in mijn naam het aperitief wilde betalen. Op die manier was ik er toch ook een klein beetje bij. Ik heb achteraf een mooie foto gekregen waarop ze op mijn gezondheid klonken.
Maar dit jaar was ik er weer bij . Hoewel ik er toch even voor gevreesd heb. Ik was nl zo erg verkouden dat ik toch een weekje flink ziek was. Allerlei siroopjes en keelpastilles geslikt ( meer kon de dokter niet geven ) en maar hopen dat ik in staat zou zijn om erbij te kunnen zijn. De afspraak was in Brugge zoals elk jaar en een vriendin zorgde ervoor dat ik tot bij haar kon rijden en vandaar uit bracht de echtgenoot van één van de vriendinnen ons tot vlakbij de deur van het restaurant. Dus ik moest niet in de kou lopen.
Het werd een gezellige namiddag en vrouwen weten altijd veel te vertellen….
ps. Ik ondervind al een paar dagen moeilijkheden om foto’s te uploaden. Het gaat niet meer op de manier waarop ik het nu al jaren gewoon ben. Ik heb de hulp van WordPress ingeroepen en wacht op hun antwoord. Met veel gesukkel en via een omweg heb ik toch deze collage kunnen uploaden
gezellig weerzien dus, en dubbel voor jou daar je vorig jaar er niet bij kon zijn
Ja dat was het zeker al vreesde ik even door die ferme verkoudheid die ik nu heb!
van een goede traditie gesproken..; dat is er één Magda
houden zo
Laat ons hopen dat we er volgend jaar allemaal weer bij zijn!
Ongelooflijk dat jullie dat al 61 jaar volhouden. Blijft iedereen komen?
Zelf heb ik ook steeds meer contacten met medestudenten uit de humaniora, en dat is superfijn!, maar een echt samenkomen met de ganse bende hebben we nog niet gehad.
Ik hoop dat je snel weer volledig beter bent! Hier blijft het ook wat aanslepen…
Ja we houden dat al 61 jaar lang vol. Niet iedereen is er telkens aanwezig want familiale omstandigheden spelen ook een rol. In onze klas waren we met 14. Van in het begin zijn er een drietal nooit gekomen. Twee sterfgevallen een paar jaar terug . Nu zijn er twee die wegens hun gezondheid niet meer kunnen komen. Zeven die overschieten . Ondertussen gaan we zeker al een achttal jaar met zes elk jaar op een vijfdaagse citytrip en soms nog een lang weekend erbovenop. Zolang het nog kan …
Dat klinkt echt super dat jullie dit blijven doen! Jammer dat er afvallen……
Da’s al langer dan ik oud ben! 🙂
Vreemd dat met de foto’s.. ik heb nergens last van. Ik hoop dat ze van WP je kunnen helpen.
Ik hoop op hulp van WordPress . Anders wordt het wel heel omslachtig .
Ik wil je niet ontmoedigen, maar ik wacht nog steeds op hulp van WP over dat gedoe van m’n oude blog overbrengen.. je hoort niet veel van die mensen hoor. Kan die blogger die de blog voor jou opgezet had niet helpen?
O ik heb reeds vlot hulp gekregen van WordPress in verband met reacties die gelinkt waren aan sexpagina’s of viagra pagina’s. Ik hoop dat ik nu ook respons krijg. En dat was zeker binnen de 48 uur.
Serieus? oh, dan was dat waarschijnlijk gemakkelijker op te lossen dan mijn probleem hehe. Nou, dan zal het wel voor elkaar komen hè.. foto’s plaatsen lijkt me voor hen ook niet zo’n groot probleem.
Ik kreeg gisteren al antwoord ,maar ik denk dat ik toch de hulp zal nodig hebben van mijn zoon om dit klusje te klaren 😉
61st reünie? Dat is niet niks. Ik mag volgende week nog eens. Wij komen niet ieder jaar samen, maar zo eens in de twee/drie jaar. Dit jaar juni is het 47 jaar geleden dat wij ons einddiploma haalden.
Van af het begin is afgesproken dat we altijd alleen zouden blijven komen. Velen nemen hun latere echtgenoot of vriend mee en dat is dikwijls de reden dat het verkeerd afloopt. Wij hebben jaren samen de lessen gevolgd en kennen mekaar goed en de mannen komen er als vreemden bij en moeten het getater dan aanhoren. Ik heb van een groep al gehoord dat de mannen eindigden aan de bar en de vrouwen lieten zitten aan hun tafel !!!
Bij ons ook alleen de meisjes, en altijd bij iemand thuis. Er zijn er inmiddels al twee overleden.
Neen nooit bij iemand thuis. Eerst in een tearoom maar ja daar vloog je al vlug buiten en nu al jaaaaaren in een restaurant . We kozen Brugge omdat het voor iedereen centraal is gelegen. En wat ook leuk is : eerst gingen we bij de ouders gaan eten in Ter Schorre Moerkerke en nu al jaren bij de dochter die in Brugge een restaurant uitbaat. We zijn eigenlijk “kind aan huis” . We kunnen er zolang blijven zitten als we willen( wij niet alleen hoor) .
Zo’n reünie is altijd leuk ,spijtig dat de groep steeds kleiner wordt aan die leeftijd
Mag je echt niet aan denken dat je er volgend jaar misschien niet meer bij zal zijn. We genieten van het moment en dat is het belangrijkste.
61 jaar is een lange tijd. Er zal inderdaad veel te vertellen zijn tijdens de maaltijd. Het ziet er allemaal lekker uit op de foto’s. Hopelijk kunnen jullie nog lang samenkomen.
Ik hoop het ook ,dat we er allemaal volgend jaar nog zullen bij zijn.