wandelen op een winters strand

Het kriebelde al een tijdje om eens te wandelen langs de zeewaterlijn. Ik vind het heerlijk om tijdens de wintermaanden op een verlaten strand te wandelen. Alleen duinen , zand en zee. Geen mensen ( of toch bijna geen) te zien , geen strandcabines, geen surfers en geen zwemmers..
Volgens de windwijzer op het dak bij mijn overbuur leek de wind niet echt uit zee te komen maar ook niet echt een aflandige wind. Bij die laatste is er dan weinig wind op het strand.
Ik waagde het erop. Niet dat ik bang ben van een beetje wind , maar bij lage temperaturen moet ik toch wat oppassen om geen sinusontsteking te krijgen. Ik was er zo lang van gespaard gebleven , maar nu moet ik weer opletten. Ik weet nog precies wanneer ik het opgedaan heb nl toen ik naar het Kerstconcert in Brugge ging. Het was miezerig en wat nevelig  weer en daarenboven koud op de koop toe. Tja madame wilde geen hoed of muts opzetten om niet met verwarde haren te zitten op het concert. Op de koop toe had ik mijn muts achtergelaten in de auto ipv die mee te nemen zodat ik die kon opzetten bij het terugkeren. Een dik kwartier terugwandelen en lap ik had het zitten. Sedertdien moet ik erg opletten als het nevelig en vochtig weer is en zeker iets op het hoofd zetten, kap van jas of muts.

Gisteren- en ook vandaag-was het helder weer met een schraal zonnetje. Geen parkeerproblemen op het verste punt waar je naar de zeedijk kan gaan. De wind was niet te onderschatten en de zon gaf niets van warmte. Een eindje langs de smalle zeedijk richting” ’t Keun( hospitality van Flanagan)”gewandeld  en dan ben ik het strand opgewandeld tot aan de zee en ben zo teruggekeerd.
Jeetje precies een gevecht tegen de wind en het zand dat tegen je gezicht striemde. Weinig wandelaars gezien ! Maar het deed  deugd , ik voelde me  langzaam ontspannen . Eenmaal terug op de zeedijk leek het alsof de wind was gaan liggen. Zo’n wandeling geeft je nieuwe energie , ik hield er alleen erg koude vingers aan over ( kan geen foto’s maken met handschoenen aan) en geen last van mijn sinussen achteraf, oef ! Dus voor herhaling vatbaar

 

geen parkeerproblemen voor fietsen!

Je kunt het niet goed zien op de foto’s maar het zand stoof over het strand.

Ik zag aan de waterlijn twee kleine vogeltjes als gekken over en weer lopen bij ieder klein golfslagje!
De zee leek rustig tegen het strand aan maar in de verte was er veel deining.

geen wandelaars op de golfbrekers.

de stormwind heeft al serieuze zandkliffen gemaakt richting Knokke en richting Cadzand een groot hellend duinenvlak.

Ik ben het strand opgegaan aan Surfers Paradise en terug naar boven “geklommen ” aan  de RBSC.
Beide clubs waren gesloten die dag.

 

En dan terug naar de auto vlak aan de voet van de hellende appelzakstraat en recht naar huis om een warme kop thee!

 

 

10 gedachtes over “wandelen op een winters strand

    • straffe wind was het en héél lang heb ik er dan ook niet gewandeld op het strand .Het zand stoof veel te veel ,ik had er uren nadien nog last van in mijn ogen. Maar zalig vond ik het wel , bijna alleen op het immense strand en een zee waar op dat ogenblik bijna geen enkele boot de einder ” bezoedelde ” 🙂

Geef een reactie