Op de laatste foto van de vorige blog is in de verte het Afrikamuseum te zien.
Na de herinrichting van het Museum dat tot dan” het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika” werd genoemd, werd het nu tot ” Afrikamuseum” herdoopt
We vonden niet onmiddellijk de ingang. Met enige moeite geraakten we in het domein omdat een werkman een grote ijzeren poort voor ons opende.
Wij zochten de ingang nabij het standbeeld van een grote olifant. Die olifant staat er al héél lang , en de vroegere ingang bevond zich in die nabijheid. Om eerlijk te zijn weet ik tot heden nog niet precies waar de nieuwe ingang is! Want omdat het reeds na sluitingstijd was toen de rondleiding afgelopen was ,heeft de gids ons via een andere uitgang buitengelaten.
In de mooie tuin rond het museum staan nog altijd talrijke beelden. Een wandeling in de tuin zat er die dag niet in wegens tijdsgebrek. Jammer. Een halve dag om alles te zien is veel te weinig. Ik had nog heel graag gewandeld in die mooie tuin.
In al de verwarring waar we nu in feite binnen moesten vergat ik een foto te nemen van die ingang!
De onderstaande foto komt van de folder over het Afrikamuseum.
Een ondergrondse galerij verbindt beide gebouwen met elkaar. Het is een ontwerp van het multidisciplinair team Stephane Beel Architecten.
Via de glazen doos, zoals de moderne nieuwbouw wordt genoemd daalden we af tot in de ondergrondse tunnel die oud met nieuw verbindt. In een compleet witte, kil aanvoelende doorgang en begeleid door de woorden alles gaat voorbij, behalve het verleden, maakten we de overgang naar Congo. Enkel een prauw van 20 meter lang waarin 100 mensen kunnen plaatsnemen vulde deze ruimte!
Een schilderij verwijst naar de machtsverhouding tussen de “beschavers” en de bewoners van Congo!
Het koloniale verleden dat niet altijd zo proper is verlopen.
De beelden van de antropologische groepen staan in een zijzaaltje op elkaar gepropt. Jammer zij zijn het waard om in een grote zaal te staan en om ons nogmaals te verwijzen hoe de machtsverhoudingen in het verleden waren!
Er is weinig aandacht besteed aan de uitstraling van het gebouw zelf : de mooie plafonds en de gerestaureerd friezen vallen in het niet door al de boxen die in het midden van de zalen staan. Men heeft echt alles uit de kelder willen halen en uitgestald in grote zwart omrande glazen boxen in het midden van de zalen.
Door af en toe eens naar het plafond en de friezen te kijken , hou je voeling met de geschiedenis van het gebouw. Hier en daar zie je de grootsheid door de hoge zuilen en prachtige vloeren en lange gaanderijen.
morgen wandelen we verder door het museum !
Toch één van de interessantste musea van ons land is het Africamuseum. Een heel mooie fotoreeks is dit, Magda. En je had duidelijk ook oog voor de rijke geschiedenis van dit gebouw.
wat een ijzige tunnel, nog erger dan een ziekenhuisgang
gelukkig wel mooie wanden en plafonds
het congolees verleden is niets om trots op te zijn
maarja die tijden…
Die tunnel vond ik ook niet echt mooi! Over het Congolese verleden en de rol die LeopoldII en België hierin heeft gespeeld daar wordt weinig over uitgeweid.
Mooie foto’s heb je hier gepost Magda.
Het koloniaal verleden is niet altijd even mooi als men ons destijd wou doen geloven.
Iedereen weet dat dit verleden niet zo erg mooi en proper was, maar er wordt over gezwegen. Hoelang nog? Tot allen die er belang bij hadden overleden zullen zijn!!
Vroeger zat het bij de ambtenaren vol met ex kolonialen. Daar heb ik de gekste en wreedste verhalen gehoord.
voor enkele maanden geleden was ik er ook Magda
en toen was het ook zoeken naar de ingang…
prachtige foto’s heb je er gemaakt..
groeten
Toen we naar buiten gingen via een dienstuitgang omdat we het museum in feite al gesloten was, weten we nu nog altijd niet waar die ingang in feite is!! 🙂
Wij zijn er onlangs ook geweest en hebben ook even gezocht naar de ingang.
Wat vond jij ervan Magda? Ik had gehoopt dat het niet zo’n statisch museum zou zijn waar allerlei (gebruiks)voorwerpen tentoongesteld worden in etalages. En dat was het helaas wel. Ik had liever wat meer geweten over de Belgische inmenging van destijds, maar ik vrees dat ik altijd op mijn honger zal blijven want daar wordt in alle talen over gezwegen. Alsof wij zelf niet (een deel van) de waarheid kennen …
Ik heb dit museum in mijn leven al vier maal bezocht en telkens zie ik daar zalen vol kunst en voorwerpen … verdwijnen. Deze keer ook . Zit de schrik erin dat het allemaal gestolen erfgoed is? Dat het met de tijd zal moeten terug geschonken worden? En blijft het daarom opgeborgen in de kelders( slechts 5% van alles wat het museum bezit wordt tentoongesteld) ?.
Zou het niet beter zijn dat de ware toedracht hoe het er in de tijd van Koning Leopold II en de betrokken Belgen aan toe ging openbaar te maken ? Integendeel er wordt héél veel verdoezeld en het resultaat is een cleane tentoonstelling zonder veel échte uitleg. Gelukkig hadden we een gids die ons enorm veel heeft verteld hoe de vork aan de steel zat.( daarom geraakten we ook pas vèr na sluitingstijd buiten) De entourage van Leopold II mag zich ook op de borst kloppen toen ze de rijkdommen van dit grote land plunderden.
Toch blijft dit museum nog altijd het bezoeken waard ( zeker met een gids die buiten de lijntjes verteld !)
Wij hebben het met de audiofoons moeten doen want er was pas over een paar maanden weer een gids beschikbaar. De audiofoons deden het de helft van de tijd dan nog niet.
Maar in had ook heel graag meer over de ware toedracht vernomen. Zak wel voor altijd een geheim blijven.
Ziet er schitterend uit en erg modern.Zou ook weer eens een keertje willen gaan kijken.
Moet je beslist eens doen ,maar trek er dan wel een hele dag voor uit. Wij zijn niet meer in de tuinen kunnen wandelen en konden ook de cafetaria niet meer bezoeken.