Dagje Veurne

Jullie denken wellicht ” ze verschijnt hier weinig en toch doet ze uitstappen die niet vlak naast de deur liggen”. Dat is waar en ik heb al talrijke uitstappen gedaan in juni en juli. Ik word geholpen door mijn vriendin om zoveel mogelijk de deur uit te gaan. Na een jaar binnenzitten  word je bijna bang om nog de deur uit te gaan en zeker als je je nog niet 100% voelt. Je zou eens een appelflauwte krijgen! Ik geniet van die uitstappen en dat verzet zeker en vast je zinnen want het is helemaal niet leuk als je af en toe niet lekker in je vel zit( hoofdpijn, maagpijn, spierpijn, buikpijn…).
Maar eenmaal terug thuis heb ik géén energie meer over om achter de pc te kruipen. De foto’s ( ben een maniak in foto’s maken als ik onderweg ben 🙂  ) worden geüpload en blijven wachten om in een verhaal gegoten te worden. Zelfs op dagen dat ik de deur niet uitga ben ik allang blij dat ik mijn huishouden zelf kan doen en dat ik zelf in de tuin kan werken. Ik geef toe, ik heb af en toe wat hulp. Ik ken een beetje mijn grenzen anders kan ik weer 1 à 2 dagen rust inbouwen.

Deze week was ik met mijn vriendin naar Veurne. Zij moest voor haar pleegzoon op de Jeugdrechtbank zijn om een verlenging te bekomen van zijn verblijf bij haar en haar man. Omdat ze onmogelijk met openbaar vervoer om 9 uur op de Jeugdrechtbank  kan zijn  breng ik haar met mijn auto. Het is niet de eerste keer dat ik dit doe. Het ergste is dat je dan uren mag wachten voor de zaak voorkomt. Wij zeggen hier dan ” ik kreeg een vierkant gat van al dat wachten”. Exact op het middaguur kwamen we buiten. Alles is goed verlopen.

Op de markt in Veurne  gingen we eten , ik koos voor een typische Veurnse schotel met potjesvlees en Beauvoorder paté de anderen verkozen eerder scampi’s.


De pleegzoon wilde graag een paar vrienden van hem uit Veurne terugzien . Ondertussen gingen wij wandelen en ik ken Veurne  een beetje omdat mijn oudste zoon er omwille van zijn werk heeft gewoond. Deze keer wandelden we langs het kanaal en daar was ik nog nooit geweest. Toevallig ging een brug open en konden we een binnenvaartschip volgen op zijn vaart.

Een eindje verder moest het schip nog door een smalle sluis.
Vlak naast deze sluis staat een herdenkingsmonument van de sasmeester van Veurne. De dichteres Maud Vanhauwaert en ereburger van Veurne( zij is er geboren) schreef de tekst op een van de zijkanten.
Iets verderop zagen we kinderen in een insprong van het kanaal spelen en zwemmen
Nog een blik op het kleine haventje en we wandelden verder terug naar de auto en zagen onderweg prachtige gebouwen. Zulke gebouwen zie je meer in Veurne.

9 gedachtes over “Dagje Veurne

    • Moet je beslist eens opnieuw bezoeken. Is een stadje vol geschiedenis. Al ooit eens de boeteprocessie gezien op de laatste zondag van juli. Indrukwekkend . Een stille stoet trekt door de straten . Bij manier van spreken hoor je nog geen speld vallen.

Geef een reactie