Gisteren reden mijn vriendin en ik naar de boerderij in Moerkerke om aardbeien. We wilden eigenlijk wat luieren op het terras achteraan maar er stond zoveel wind dat het echt niet aangenaam was om daar te zitten. Om naar zee te rijden zagen we het al helemaal niet zitten. Zelf zou ik met de fiets rijden maar zij fietst al een tijdje niet meer sedert ze een tweetal jaar op haar staartbeen is gevallen toen het geijzeld had. Met de auto zag ik het al helemaal niet zitten als je de stroom auto’s  de stad zag binnenrijden. Ik had geen zin om rond te toeren tot we een parkeerplaatsje vonden en een grote parkplaats ligt véél te ver van de zee, je moet nog minstens een halfuur wandelen( en een half uur terug) vooraleer je er bent. Normaal stoort me dat niet maar ik ben nog niet zo goed hersteld dat ik lange afstanden kan wandelen.
Eenmaal de aardbeien gekocht reden we door naar Damme dat niet zover van Moerkerke ligt.

We vonden dat we dit verdiend hadden want het culturele aspect van onze uitstappen was niet vergeten! We hebben elkaar indertijd beloofd dat we niet zomaar van de ene tearoom naar de andere zouden gaan als we op uitstap gingen. Maar dat er ook iets anders bij moest zijn! Zoals een bos- of zeewandeling, een museum bezoeken…
In het stadhuis van Damme was er een tentoonstelling van keramiek , schilderwerken en …doodskisten! Maar daarover in een volgend logje meer !