We reden na het bezoek aan het Iers Vredespark en het voetbalveld verder naar Wijtschate .Wij vroegen ons af toen de oudste zoon zijn auto parkeerde langs een godverlaten weg waar we nu naar toe gingen. Aan de straatkant stond een klein plakkaatje ” Lone Tree” en wat verder een gedenksteen in een muurtje rond een kleine begraafplaats.

Helemaal uit het zicht van de straat , gelegen onmiddellijk achter een boerderij en te bereiken via een landweggetje en een smal paadje kwam je aan dit kleine kerkhof waar Ierse soldaten hun laatste rustplaats kregen.
Met zicht op een glooiend landschap en koeien die vlak naast het muurtje van dit kleine kerkhof liepen. Het was er zo onwezenlijk rustig dat het hele gezelschap er stil van was.

We verlieten dit kleine  sobere maar  indrukwekkend kerkhofje en wandelden terug naar de zeven auto’s die( bijna) netjes in een rij geparkeerd stonden! Neen we moesten niet instappen want we gingen nog iets bezoeken!
We wandelden een eindje langs de bomen die je op de foto ziet en sloegen dan een weggetje in. Iedereen benieuwd waar we nu naar toegingen.
Achteraf beseften we dat  Lone tree Cemetary dicht bij Lone Tree Crater (of Spanbroekmolenkrater) lag, één van de negentien kraters die werd geslagen bij de inzet van de infanterieaanvallen tijdens de slag om Mesen. Bijna alle graven bevatten gesneuvelden van de eerste dag van deze slag. Er worden 88 doden uit het Verenigd Koninkrijk herdacht.

De Spanbroekmolenkrater is beter gekend onder de naam “Pool of Peace”

Op verschillende plaatsen rond de Pool of Piece staan  herdenkingskruisjes

.

Op deze plaats werd een rustpauze ingelast. Eerst vonden we dit een vreemde plaats en namen we met onze stoeltjes en dekentjes wat onwennig plaats op de treden naast de Pool.
Maar de gedachte hierachter was dat we de doden die hier gevallen waren een bezoek brachten en hen met onze aanwezigheid wilden eren. Een jonge muzikante( uitgenodigd door de zoon) kwam met aangepaste muziek een ode brengen aan de gesneuvelden. Erg ontroerend. De bezoekers die er na ons kwamen luisterden mee en glimlachten goedkeurend. Toevallig kwam een fotograaf van een plaatselijke vereniging langs en filmde het hele gebeuren.

Na een hele tijd stapten we op en nu ging de trip naar een eethuis want ondertussen had iedereen toch honger gekregen.
Onderweg werd onze aandacht gevestigd op een Demarcatiepaal aan de kant van de weg. Jammer genoeg werd er niet gestopt. Maar ik vond het interessant om er iets over op te zoeken.

De verste Duitse opmars tussen de Noordzee en de Zwitserse grens werd in de jaren 1922-1925 aangeduid met ‘demarcatiepalen’ op de belangrijkste punten. Het zijn granieten zuiltjes van ongeveer een meter hoog, met bovenaan een helm op een lauwerkrans met de naam van de frontsector, op drie zijden een zin (Frans, Nederlands, Engels), met links een veldfles en rechts een gasmasker en op de hoeken een handgranaat en een lauwertak. De noordelijkste demarcatiepaal van het westfront is te vinden in Nieuwpoort-bad nabij de linkeroever van de havengeul. De zuidelijkste demarcatiepaal van de Westhoek bevindt zich in Loker.
We reden richting Loker , dus veronderstel ik dat ik deze vanuit de auto gezien heb.

Aangekomen in Loker stapten we “de Heksestoel” binnen. Zoon had gereserveerd anders konden we er met de hele familie niet binnen. Ik geloof dat alle families die dag  uit eten gingen! Stampvol ! Blijkbaar elk weekend. Foto’s kon ik er echt niet nemen ,daarom moet je maar even op (klik) duwen. Tussen al de foto’s van eten staan er mooie foto’s van het interieur.Het was er gezellig en het eten uitstekend. De bediening ging heel vlot hoe druk het ook was met ontelbaar veel grote tafels..

Waarom de naam Heksestoel? Wanneer de heks (Zefa Bubbels) op haar bezem rondvliegt kan ze op de nok van het dak even uitrusten. Speciaal voor haar  stapelde de  metser van dienst enkele bakstenen tot een prettig zitbankje ! Ik wist het niet toen ik de foto van deze zaak nam en verder achteruit kon ik niet staan. Teveel verkeer. Dus de nok van het dak staat er niet op.

Dat was het einde van een prachtige familiedag en iedereen is moe maar voldaan terug naar huis gereden. Voor herhaling vatbaar! In elk geval zijn er al plannen om Kerst ( wel een paar weken voor Kerstdag zelf) samen te vieren! Volgend jaar komt er zeker een vervolg van een dagje met een rondrit.