Na het intermezzo over de andere familie , gaan we nu verder met de familiedag aan oma’s kant.

In het hartje van Wulvergem, het kleinste dorp van Heuvelland met 280 inwoners, ligt langs de dorpsstraat het praat- en eetcafé A La Basse Ville. Het bestaat sinds 1830 en is eigenlijk zelfs iets ouder dan België. Het was destijds zowel café, kruidenierswinkel en schoenlapperij in één, maar in de loop der jaren is het een echt eetcafé geworden.
Daar gingen we ‘s middags een broodmaaltijd eten.

Foto van internet: het interieur van A la basse ville.

Nadat iedereen zijn honger had gestild trokken we weer verder( sorry voor de onscherpe foto)

 Vlakbij het eetcafe ligt op een betonnen sokkel een Walvis gemaakt door Willem Vermandere.
Hier is een legende aan verbonden:
“Machutus , die  in de 6e eeuw vanuit Ierland naar het vasteland kwam met zijn gezellen kwam onderweg op een eiland terecht waar hij de mis opdroeg. Na de mis bemerkten ze dat ze op de rug van een walvis geland waren. De heilige Machutus is de beschermheilige van Wulvergem.”

We vervolgden onze reis door het Heuvelland richting Mesen.

Het Iers Vredespark in Mesen vormt sinds 1998 een nationaal gedenkteken voor Ierland in de Westhoek. De ronde toren is een typisch Iers symbool en herdenkt alle Ierse soldaten die sneuvelden tijdens WO I. Het Vredespark verwijst ook naar de Mijnenslag van 1917. Toen streden katholieke en protestantse Ierse soldaten zij aan zij. Jongeren uit Ierland bouwden mee aan de toren, als teken van vrede en verzoening. Deze site biedt een prachtig zicht op het omliggende heuvelachtige landschap.

De Round Tower verwijst naar de middeleeuwse torens die in Ierland door de Kelten werden opgetrokken als verdediging tegen de Vikingen. In de toren zijn de namen van circa 49.000 Ierse doden uit WO l terug te vinden in de War Memorial Books. Op het pad naar de toren liggen negen platte stenen met persoonlijke getuigenissen.

Nog meer:  klik

Het gedenkteken staat op een plek waar je een prachtig zicht hebt op de omgeving. Op de foto wandelt Elsbeth met haar jongste dochtertje , Maxime, op een paadje dat rond de toren loopt.(De onvolledige cirkelvormige aarden wal aan de zuidelijke rand van het park verwijst naar de prehistorische cirkelvormige ringforten die her en der in Ierland worden aangetroffen)

Margaux was  ongezien via een trapje aan de achterkant  op de brede omheiningsmuur geklauterd! Ze had het wat naar haar zin, terwijl iedereen zijn hart vasthield en niet durfde roepen om haar niet te doen schrikken.
Moeder en een oom hielpen haar er weer af. Zij had haar moment de gloire gehad en schaterde van het lachen.

Toen wandelden we voorbij de toren door  weiden  afgesloten met poortjes zodat de koeien niet weg konden, over een bruggetje om via een paadje en een houten trap uiteindelijk   boven te komen bij een grote groene weide!! We zagen de toren nu van de achterzijde.

 Dit plakkaat op de wand van een houten chalet gaf ons de uitleg over die weide.

We waren allemaal  onder de indruk dat op die manier op deze plek Wereldoorlog I nog steeds wordt herdacht .

We wandelden terug naar het centrum van het  dorp Mesen  waar de auto’s geparkeerd stonden. De kerk van Mesen met de koepelvormige top van de toren is een beschermd monument maar we konden  in ons tijdsbestek deze niet bezoeken

“De SintNiklaaskerk, was een voormalige abdijkerk, die reeds uit 1057 dateerde. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was de kerk vernield. Deze werd in 1928 heropgebouwd. In de toren van de kerk bevindt zich een vredesbeiaard. Deze beiaard draagt na verschillende toevoegingen meer dan 50 klokken. De PAX-klok werd op 17 mei 1985 gezegend door paus Johannes Paulus II bij zijn bezoek aan Ieper. De beiaard werd op 1 juni 1986 geplaatst. De vele andere klokken waren schenkingen van verenigingen en landen van over de hele wereld. Om het kwartier speelt de beiaard hymnes of volkse muziek uit de naties die in de Eerste Wereldoorlog waren betrokken.”

wordt nog een keertje  vervolgd…