Recht voor het grote gebouw zijn er weilanden waar paarden grazen en waar ook de ooievaars rondlopen. Dit stuk land is teruggegeven aan de natuur. Op een gedeelte ervan was er jaren terug een druk bezochte  openlucht karting en wat verder was er tot de jaren 60 van de vorige eeuw een vliegveld.
Kijk je richting zee dan zie je waterpoelen en duinlandschappen. Op een paal zit een koppel ooievaars te broeden. Ik las gisteren in de krant dat de eerste ooievaarsjongen in het Zwin geboren zijn !

 Ik nam dus de grote lus om terug te fietsen naar de Oosthoek .
Je kunt ook vlak vòòr de monolieten een pad inslaan waardoor je de grote lus vermijdt.
Vroeger had je naast de Internationale dijk een grindweg waar fietsers en voetgangers wandelden/fietsen tot het Retranchement .
Gezien een groot stuk van het achterliggend land is ingenomen en zo de Zwingeul is vergroot is dit pas momenteel verdwenen.

Aan de andere kant van de grote fietslus zie je in de verte het gebouw van het Zwinpark

Het fietspad naar de Oosthoek slingert zich ergens ook  tussen de bomen.
Op deze plek ben ik vroeger met de fiets samen met de kinderen vlienderbessen komen plukken.
Nu is alles opgekuist en is er geen enkele vlienderstruik te bespeuren.
Ook waren er heel veel braambessen
en ik was heus niet de enige die met plastiektassen vol bessen en bramen huiswaarts reed.

Onderweg zag ik nog een boomstam met een broedend echtpaar ooievaars! Ik kon niet verder inzoomen.

Het Kalf is een wijk en tevens het  oudste gehucht van Knokke Heist.
Het Kalf ligt op de grens van duin- en poldergebied.
Het verbaast me steeds die overgang van duinen en lichte grond  naar poldergrond.
Wat nog herinnert aan vroeger is het oorspronkelijke gemeentehuis en de Kalfmolen.

Hier reed ik terug in een polderlandschap.
Tegenwoordig worden er opnieuw veel boerenpaarden gefokt.

Deze paardjes behoren toe aan de manège.
Via dit fietspad reed ik terug naar huis

Deze foto plaatste ik bij “fietsen in eigen wijk”. Hier zie je het fietspad vanuit een andere richting
slingerend  de velden en achteraan de rij villaatjes.

Ik schreef dat ik in eigen wijk eens was gaan fietsen en ook dat ik richting Heist heb gefietst . Maar ik ben ook eens richting het Zwin gefietst.  Ook een pittig fietstochtje van een paar uur . Jaja ik weet het wel ik rijd nu met een e-bike en dat is een stuk gemakkelijker maar de zeewind zorgt er ook voor dat je een versnelling hoger moet zetten anders moet je veel te hard bij trappen . Gelukkig was het erg kalm  want als er veel fietsers en voetgangers zijn op de smalle zeedijk is het oppassen geblazen. Draai en keer het zoals je wil een e-bike is geen gewone fiets en  niet ideaal om tussen een massa mensen te rijden.
Ik reed natuurlijk niet langs de grote weg want hoewel er vlak naast een fietspad is ,vind ik het niet leuk. Ik wil rustig kunnen genieten. Dus nam ik vanaf mijn huis een rustige weg voorbij de manège , door het bos ( een keertje niet hard trappen om de helling op te geraken  😉  ) , via de Oosthoek naar de zeedijk en dan op de smalle zeedijk richting het Zwin. Het eindpunt was”  ‘t Keun ” ( het beeld van de haas van Flanagan “Hospitality” genaamd).
Daarna reed ik  via de Zwinbosjes naar  het grote zwarte gebouw waar  de ingang is om in het Zwin zelf binnen te gaan. Ik ben er niet binnen geweest. Ik was er al een drietal keer , maar je moet er langs fietsen wil je via een grote lus terugkeren naar de Oosthoek. En dan terug richting Westkapelle.

Eerst wat genieten van de zon die toch af en toe achter een wolk verdween.

Daarna fietste ik langs de manège.
De bomen  vlak vòòr de manège waren helemaal kaal gesnoeid
en onderaan waren alle struiken verwijderd.
Wat zal daar de bedoeling van zijn!Ik reed door het bos

en dan door de Oosthoek waar een Siska nu al jaren leeg staat en
enkele speeltuigen nog als stille getuigen zijn blijven staan.
In de bronlaan:  geen enkele geparkeerde auto te zien dat zal deze zomer wel anders zijn!
Een eenzame fietser , maar ik kwam er nog veel tegen.

Op het strand ter hoogte van de sailing club was het wel drukker

Op de smalle zeedijk was het héél rustig. Op het einde van de zeedijk veel geparkeerde fietsen en
mensen die genoten van het uitzicht op het Zwin zelf.

Een nieuw kunstwerk? Met vogels die op de uitkijk zitten.
In de verte rechts zie je het zwarte dak van het Zwin gebouw. 

‘t Keun – met tegenlicht getrokken -kijkt ook uit over het Zwin.

In de verte zicht op Cadzand
De meeste fietsers keerden terug langs de zeedijk 

Ik fietste de helling af richting Zwinbosjes .
Bij de aanpassingswerken een tijdje terug  is er een fiets- ,wandel- ,en  een ruiterspad aangelegd.

Op het einde van het pad  richting het Zwinpark zelf staan 4 Monolieten – Ulrich Rückriem 

In de verte zie je het enorme gebouw  van het Zwinpark.  

Vòòr en naast het gebouw zijn er ruimtes voorzien om te rusten en te picknicken.
Even uitblazen en morgen fietsen we verder!!