Het was lang geleden dat ik in mijn eigen omgeving heb gefietst. Eens kijken wat er allemaal veranderd is sedert vorige zomer. Met de auto rijd ik wel in de omgeving maar dan meer op de grote verbindingswegen die leiden naar Knokke of naar Sluis. Ik rijd dan niet door al die wijken en straatjes. En dat heb ik vorige donderdag gedaan.
Ik reed door veel rustige straten met mooie huizen en goed onderhouden tuinen en waar veel bomen momenteel in bloei staan. Het viel me op dat er ook veel woningen te koop staan en toch wordt er nog overal gebouwd.
Waar vroeger een hele grote weide was werden er een 40 tal woningen gebouwd. Op een groot plakkaat stond dat ze op wandelafstand van de zee lagen!
Goeie genade dan moet je al een flink eind wandelen. Het heeft ook jaren geduurd eer die woningen verkocht geraakten.
Van op die plaats doe ik er zelf minstens een kwartier over met een gewone fiets. Vlak vòòr deze woningen ligt een groot stuk landbouwgrond horend bij een groot melkvee bedrijf.
Vlak bij de boerderij werd jaren geleden een kapelletje gebouwd met steun van de Boerinnenbond. Achter dit goed onderhouden plekje in een bocht van de weg lopen -zodra het weer het toelaat -heel veel koeien. Op deze donderdag leken de koeien het warm te hebben want ze lagen te herkauwen in de weide. Niet eentje kwam eens kijken tot aan de omheining !
Ik fietste nog een stukje langs de Kalvekeetdijk ( de oude baan van Knokke naar Sluis). Op die weg is een breed fietspad en soms rijd ik op dit fietspad om dan langs een aangelegd fietspad tussen de landerijen richting Knokke te rijden. Op de foto zie je in het midden iemand op de fiets op dit paadje en rechts op de foto is de manège. Door ruilverkaveling is de manège waar je al die villaatjes ziet staan verhuisd naar een meer afgelegen en groter domein. (overlast voor bewoners rond de manège). Tijdens het weekend fietste ik langs dit paadje naar zee.
Na een hele rondrit reed ik terug naar huis en nam nog een kijkje in de tuin waar ik gedurende 18 jaar zelf getuinierd heb samen met de eigenaar van de grond. Onlangs heb ik vernomen dat de gezondheid van de ondertussen 90 jarige man plots zodanig is verslechterd dat hij sedert een maand in een rusthuis verblijft. In het vroege voorjaar was hij al begonnen met een deel van die lap grond te bewerken en had hij gezegd dat ik ook dit jaar de aalbessen en blauwe bessen kon komen plukken( ik had die indertijd zelf geplant). Dat zal nu wel verleden tijd zijn. Het onkruid begint stilaan bezit te nemen van de tuin.
Het was een mooie tijd toen we jaren geleden met drie buren plus de eigenaar een lap grond van 1000 m2 bewerkten , elk een stuk van 250 m2 ! Ik plantte er aardappelen en alle groenten die een gezin normalerwijze gebruikt. Onderling wisselden we zaden en plantgoed uit en had de een teveel dan gaf die het aan de ander. Ik had ook enorm veel braambessen en wie er wilde kon er plukken. De pompoenen en courgettes werden uitgedeeld aan de buren . Maar bij de pompoenen moesten ze beloven dat ze op Halloween er eentje uitholden en op hun oprit of muurtje plaatsten. Toen waren er nog veel kinderen in de straat. Mooie herinneringen.
