Het was een week met onverwachte wendingen zoals het bezoek van het collegaatje dat mij heeft opgevolgd. Zij kwam inlichtingen vragen of ik me nog iets herinnerde van een gebeurtenis toen ik pas werkzaam was! Jammer genoeg kon ik haar en in feite de persoon die haar die inlichtingen vroeg niet helpen, want ik had in die zaak niet gewerkt : Iemand die wilde weten waarom hij als vijfjarig kind bij zijn moeder was weggenomen en geplaatst werd . Later mocht hij terug naar zijn moeder maar zij heeft hem nooit verteld waarom hij een paar jaar niet bij haar mocht wonen. Zijn moeder is ondertussen gestorven en dat niet weten vreet aan hem. Ik heb wel kunnen vertellen dat zoiets vroeger veel vlugger gebeurde dan tegenwoordig . Er waren in die tijd ook niet zoveel mogelijkheden om een kind te beschermen of een ouder te begeleiden. Ik vind het zo jammer dat ik die man niet kan helpen.
Een mail of ik wilde meewerken aan een soort promotiefilmpje over bijzondere vriendschappen zoals de maandelijkse uitstappen met mijn twee vriendinnen. Ik heb hierop nog niet geantwoord. Ik herinner me hetgeen er jaren geleden is gebeurd met een familietijdschrift dat een artikel wilde wijden aan grootouder /kleinkinderen.
Dat was een leuke ervaring al die verschillende interviews en de kleinkinderen keken allemaal al uit naar een groepsfoto met oma en opa . Ik kreeg de avond ervoor een kort telefoontje dat de fotosessie niet doorging. Toen de interviewster ( een héél vriendelijke jongedame)me opbelde om te vragen hoe het gegaan was, viel ze bijna van haar stoel ( allé dat denk ik toch) . Zij was niet op de hoogte gesteld dat niet alleen de fotosessie niet doorging maar ook dat het interview niet zou opgenomen worden in het tijdschrift en je hoorde zo aan haar stem dat ze dit ongepast vond . Ze heeft zich wel 100 maal geëxcuseerd . Dat is al jaren geleden maar nu denk ik daar terug aan en ben niet van plan om ja te zeggen voor dit promo filmpje. Hier kun je mijn ontgoocheling van toen lezen 🙁klik) (klik)
Ik kreeg begin van de week een telefoontje van mijn buurman( van een paar huizen verder )dat er een elektriciteitspanne was bij hem. Waarom hij me belde? Hij verblijft nl voor drie weken in Spanje. De alarmcentrale had hem verwittigd dat het alarm niet meer werkte! Uitgerekend op de dag dat eventuele kopers zouden langskomen.( buur is van plan om definitief naar Spanje te verhuizen). Met de telefoon in de hand gaf hij instructies hoe ik moest detecteren waar er mogelijks kortsluiting was. Dat wist ik ook omdat ik het zelf al heb meegemaakt. Gevonden maar wel een tijdelijke oplossing door de verlichting uitgeschakeld te laten . Maar wat bleek : de alarmcentrale verwittigde hem opnieuw. Het alarm had gewerkt op zijn eigen batterij en die was nu op! Deze morgen mocht ik vroeg uit bed om de elektriciteitsman in de woning te laten.
Vandaag is het voor mij een droevige dag. Ik heb Flappie ,de buitenpoes, gisterenavond naar de dierenarts gebracht omdat hij een ontstoken oog had . De dierenarts heeft hem gehouden ter observatie. Er was blijkbaar véél meer aan de hand met poes en ik kreeg vandaag de raad om poes te laten inslapen. Hij was juist zo goed op weg om een huiskat te worden…
Och arme Flappie, jammer dat hij er zo erg aan toe was dat je hem hebt moeten laten inslapen, maar dat was de beste keuze om het dier niet langer te moeten laten lijden. Het was nochtans een mooie poes. Maar jij hebt je best gedaan om er zo goed mogelijk voor te zorgen, jammer dat het zo is moeten gaan. Ik weet zeker dat Flappie je heel dankbaar was voor de goede zorgen, ondanks hij is moeten heengaan. Ik hoop dat dit een troost voor je mag zijn.
Lieve groet, Heidi
Dan denkt een mens al eens meer na hé
Ai Magda, wat een bewogen week ! Wat jammer voor Flappie, zo’n mooie poes. We hebben hier in huis ook een poes met ongeneeslijke kanker. Het is nu al meer dan een jaar geleden dat de diagnose gesteld is, maar onze poes is er nog altijd. Ze slaapt heel veel, ze is ook vermagerd, maar voorts eet ze nog steeds goed en loopt ze hier nog vrij vrolijk rond.
ach jammer
maar beter zo dat het beestje niet afziet
jammer van Flappie Magda
fijne paasdagen gewenst
Zeker jammer en dan nog zo plots.
Voor jou ook fijne paasdagen.
Jammer van Flappie. En ook jammer dat die geplaatste man nooit een antwoord zal krijgen op zijn vraag. Het is al zo’n ingrijpende gebeurtenis. Je draagt dat toch de rest van je leven met je mee. Bijzonder moeilijk.
Ja jammer ,maar het dier ging zijn oogje verliezen en zag af. Dan is het maar beter om die te laten inslapen.
Ik vond het ook zo jammer dat ik die man niet verder kon helpen. Ik heb wel een goed geheugen maar omdat ik die zaak zelf niet heb gedaan weet ik er ook weinig over. Het ergste vind ik dat de archieven maar 30 jaar worden bewaard en dat dan alles weggegooid wordt. Een stukje geschiedenis wordt vernietigd. Zo kunnen we die man niet verder helpen.
Met het digitale tijdperk zal dat wel verbeteren ,hoop ik. Gelukkig zijn de geschriften van eeuwen terug wél bewaard gebleven anders zouden we maar bitter weinig weten over ons verleden!!
Ik schreef het een hele tijd geleden al.. dat katten wiens huid zo loslaat dat het als flappen aan hun lijfje hangt, een (ongeneselijke) ziekte hebben. Maar je hebt het beestje toch een mooie laatste levensperiode gegeven.. dat mag een troost zijn. Sterkte hoor.
Groetjesss!
Blijkbaar heb je gelijk. De dierenarts belde me opdat het niet goed was met Flappie en dat het beter was om het dier te laten inslapen. Ik moet de mand nog ophalen maar zag het die dag niet zitten. De dierenarts begreep het. Wanneer ik daar ben volgende week, vraag ik hem wat meer uitleg. IK moet er aan wennen maar Vlekje ook. Die zoekt Flappie overal zowel in huis als in de tuin!
Aaach.. ja, je kunt het die beestjes niet uitleggen hè! maar het zal bij Vlekje dan ook sneller slijten dan bij jou denk ik.. het gemis.
Arme Flappie. Flappie is niet meer. Wat naar dat je kat moesten inslapen. Sterkte met het verlies. Het was mooie kat om te zien. Flappie is bij andere dieren gegaan. Heeft nu rus je kat. Afscheid nemen doet altijd wel pijn. Ik ken het gevoel.
Dat buur gaat verhuizen naar Spanje. Het is hele ervaring om te doen. Het is hele gedoe met buurman alarm installatie zeg. Poeh.. Bleek dat batterij opgegaan is. Dat is nou alles. Opgelost ja toch.
Nogmaals heel veel sterkte met het verlies van Flappie. Rust zacht Flappie.
Tja het kwam ook zo onverwacht en het doet inderdaad pijn. Je mist dat beestje en je stelt vast dat hij toch een plaatsje had in je huis en in je hart hoewel hij meestal buiten was.
Ja het is een heel gedoe met die alarminstallatie. Ik stelde vandaag vast die die weer niet meer werkte. Zolang de elektriciteit niet is gerepareerd zal het nu zonder alarm moeten gaan. Ze zullen wel niet met het huis gaan lopen veronderstel ik.
Ik heb geen huisdieren meer en wil er ook geen meer. Dat afscheid nemen is er me te veel aan. Ik heb daar heel veel moeite mee. Ik weet zeker dat Flappie het met jou getroffen heeft en die wetenschap mag dan misschien een troost zijn, maar toch is het jammer dat jullie ‘relatie’ zo moet eindigen.
Na jaren geduldig omgaan met Flappie, toch zeker al een viertal jaar dat hij kwam eten , had hij vertrouwen in ons gekregen en regelmatig sliep hij al binnen en even regelmatig kreeg hij eten en drinken. Ondervoed was hij zeker niet. Maar een ziekte moet er gewoekerd hebben in zijn lijfje anders zou de dierenarts me niet aangeraden hebben om hem te laten inslapen. Iedere keer dat er een dier doodgaat ben ik er kapot van en ik zwoer dan om geen dieren meer in huis te nemen. Maar ja Vlekje is hier komen wonen en wilde niet meer naar de buren( zij waren veel op reis)terug. Ondertussen is ze al 19 jaar. En dan kwam Flappie op de proppen en hoewel hij jaren niet binnenkwam was hij trouw aanwezig in ons leven. Vlekje is die nu overal aan het zoeken,. Gisterenavond om 11 uur ging ze voor de buitendeur zitten tot ik de deur opende . Ze heeft de hele achtertuin rondgewandeld en is overal gaan snuffelen,. Ook deze morgen was het eerste wat ze wilde naar buiten gaan en weer gaan zoeken in de tuin!! Ik heb ondertussen de mand verwijderd en het dekentje van Flappie gewassen dan is de geur al weg. Het is wennen…
Magda, het leven van een straatkak is niet altijd rozengeur en maneschijn , heel soms kun je hun liefde winnen. Ik weet zeker dat je toch goed voor ze gezorgd heb .
Ik heb gedaan wat ik kon . Het heeft lang geduurd voor hij het hier vertrouwde en nu het de goede kant op ging zag ik hem achteruit gaan. Dat oog ging afsterven zei de dierenarts en hij had er veel last van . Ik moet nog om de bench gaan en dan vraag ik wat er nog mis was met Flappie.