…na de drukte van het carnaval gebeuren en na een oliebollen namiddagje samen met de senioren . Sommigen hadden zich toen verkleed maar de meesten vonden het al gezellig om samen te zijn.
Met Sébastien ben ik gaan wandelen. Het was niet zo koud zoals de dag ervoor ( toen hebben we spelletjes gespeeld) en hij mocht kiezen waar we naartoe gingen. Niet moeilijk te raden want hij vindt het altijd fijn om naar het houten pad te gaan, dat nu een naam heeft nl Wiedauwpad, om over het water te lopen.
Omdat we dan maar een km verwijderd zijn van de zee, zijn we ook even naar het strand geweest. Het was er niet druk en het was er ook koud. We bleven er niet lang en keerden via dezelfde weg terug. Gewoonlijk nemen we dan een andere ,veel langere weg, maar oma zag dat niet zitten. Mijn conditie is momenteel beneden alle peil en ik was allang blij toen ik de auto terugzag! Maar de buitenlucht heeft toch deugd gedaan.
Het water had niet zijn hoogste peil bereikt. 
Er was heel veel gesnoeid.
De spectaculaire krom gegroeide spar heeft een paar takken verloren!
Sébastien bij het binnen gaan en oma bij het verlaten van het pad.
Vorig jaar was hier nog een driehoekig pleintje met banken en veel groen! Blijkbaar wordt er gezorgd dat bij eventuele wateroverlast het water kan opgevangen worden!
Weinig volk aan zee en dan waren het meestal nog baasjes die hun hond uitlieten. Nu mogen ze nl. nog vrij rondlopen.
Langs het Wiedauwpad keerden we terug naar de auto