Van de straatspelen naar het straatfeest is maar een klein stap! Dat straatfeest was eenmalig. De bewoners van onze straat kregen bericht van het gemeentebestuur dat er werken zouden uitgevoerd worden aan de trottoirs. Eerst de knotwilgen uithalen , dan de dallen eruit en daarna de nutsvoorzieningen aanpassen of vernieuwen. In het bericht stond dat het een klus van een drietal maanden zou worden. Het heeft ruim een jaar geduurd. De aannemer die dergelijke werken voor de gemeente deed was erom bekend dat het altijd veel langer duurde dan voorzien. In september zouden de werken aanvangen. De hele winter konden we met moeite in onze garage, overal lagen er stalen platen om in je huis of garage te geraken. De straat zelf bleef al die tijd een puinhoop.
Zelfs als de dallen er lagen kwam de aannemer om de haverklap nog een lading zand over strooien. Door het winterweer was het zand niet meer tussen de dallen kunnen zakken. Opa werd er zo boos om dat hij op een avond toen hij van zijn werk kwam de tuinslang nam en het zand dat weer in een dikke laag uitgestrooid was van de oprit wegspoot. Ook de buren zagen het niet meer zitten met al dat zand en veegden het in de goot.
Het toppunt was dat de aannemer rode dallen had gelegd en die kleur was bedoeld voor de fietspaden. Tot heden zijn wij de enige straat in de hele wijk met rode dallen als trottoir!
Hier een stukje uit het een paar pagina’s tellende overlijdensbericht van onze trottoir . Bovenaan wordt er allusie gemaakt dat wij de laatste straat waren waar aanpassingswerken moesten uitgevoerd worden.
We waren allemaal blij dat het trottoir zou hersteld worden want de treurwilgen die op de kant stonden hadden veel dallen omhoog geduwd, of waren kapot of lagen helemaal los. Met een kinderwagen kon je er niet meer door.
Een aantal buren stelden voor dat we de aankomende werken zouden vieren . Want na jaren kwam het er eindelijk van. Kort na de laatste straatspelen werd de voorbereidingen getroffen om op straat een openluchtfeest te geven. De gemeente gaf zijn medewerking met tafels en stoelen en een tapinstallatie . De straat werd met vlaggen, wimpels en lichtjes versierd. De tafels mooi gedekt en er werd een enorme pot spaghetti saus gemaakt en spaghetti gekookt. Een dj zorgde voor de ambiance.
Na het succes van de straatspelen was het niet verwonderlijk dat mensen van de verschillende wijken terug afzakten naar onze straat.
Het werd een grandioos succes en het weer was ons niettegenstaande het al september was ook gunstig. Zo gunstig dat niemand zin had om vroeg naar huis te gaan. De politie is komen vragen om de muziek stiller te zetten ( op klacht wegens geluidsoverlast) en dan was het feest vlug afgelopen natuurlijk. Ik denk dat het toen toch al een uur of drie in de nacht was.
De voorbereidingen
Feest tot in de vroege uurtjes. Op de onderste foto links het hoofd van opa en erboven de buur die nu in Spanje gaat wonen en ernaast de oudste zoon en dan dochter met haar man en het bordje spaghetti.
De zondag morgen : stille getuigen van een uitbundig feest.
De maandagmorgen start van de werken die een jaar lang hebben geduurd. In de plaats van knotwilgen werden esdoorns geplant. De rode dallen worden nu 18 jaar later al een hele tijd weer omhoog geduwd. In het najaar werd het trottoir terug opengelegd en werd met een soort zaag de wortels die van deze boom in de breedte groeien doorgezaagd! Of die bomen het zullen overleven is maar de vraag!
ps sorry voor de slechte kwaliteit van de foto’s. Ik heb ze gewoon gefotografeerd in het fotoalbum. Vond het jammer om ze uit te scheuren en te scannen.
Waar vindt je tegenwoordig nog straatfeesten? Dit blijft voor jou een mooie herinnering en voor ons leuk om te zien hoe het feest eraan toe ging 🙂 Je hebt gelijk dat je zo’n fijne herinneringen niet uit het album scheurt! En de foto’s zijn duidelijk genoeg om weer te geven wat we moeten zien 🙂
Fijne zonnige groetjes, Heidi
Maak je geen zorgen over de kwaliteit van de foto’s.
Belangrijk is dat ze het gebeuren goed weergeven.
Ja maar het is toch jammer want de foto’s zelf zijn veel beter. Inderdaad het is en blijft een mooie herinnering. Ondertussen zijn al veel buren verhuisd…
Wat een trottoir allemaal niet teweeg kan brengen. Een superleuk feest moet dat geweest zijn. Maar daarna was het een jaar lang uit met de pret.
Ja een jaar lang zaten we werkelijk in de vuilnis en die aannemer was zo tegendraads . Ik geloof dat hij er genoegen in schepte als hij weer eens met een camion zand afkwam om over die dallen te strooien.
‘Dallen’.. dat woord ken ik niet voor stoeptegels.. en wiki hielp me ook al niet.. ik denk dat wij dat woord alleen gebruiken voor tegels binnenshuis, maar dat wordt over het algemeen toch eerder plavuizen genoemd.
Maar gelukkig was uit het verhaal wel op te maken waar het over ging.. rode stoeptegels, ja, die zie je hier ook alleen maar voor fietspaden.. echt een foutje geweest. hoewel er hier in een ouder stukje van de wijk de grijze tegels inmiddels vervangen zijn voor kleine rode klinkertjes, zoals je vroeger wellicht zag.
Wel leuk zo’n buurtfeest.. vooral om zo’n reden. Hier zijn er wel ‘Burendagen’.. maar veel stelt dat in onze straat niet voor.. een grote tafel waar (altijd hetzelfde groepje) buren koffie drinken.. heb er nog nooit aan meegedaan, zie het nut er niet zo van in. Ik heb door het hele jaar altijd leuke praatjes met heel wat buren in de straat.. zo’n burendag vind ik veel te opgelegd.
Groetjesss!
In onze streek een veel voorkomend woord en niet enkel voor stoeptegels.
Met bepaalde buren kwamen we ook regelmatig eens bijeen om een glas te drinken of om eens mosselen te eten. Ik herinner me dat opa voor een aantal buren met wie we af en toe contact waterzooi maakte. Hat was meestal kleinschalig en nooit zo omvangrijk zoals die ene keer.
Ik vind straatfeest is altijd wel leuk om te doen. Autoloze dag in de straat mag wel keertje. Tegenwoordig is allemaal veranderd. Het word als maar drukker in de straat. Vlagjes in de straat maakt gezellig. Wat zonde van knotwilgen die weg moesten. Fijne week voor jou Magda.
Ja het was op die manier een autoloze zondag, Toen was het ook niet zo druk in de straat. Dat de knotwilgen weg moesten was wel jammer ,maar de wortels maakten het hele trottoir kapot en de bomen waren echt wel aan vervanging toe. Het mooie was ervan af.
vieren voor aankomende werken…
dat heb ik nog niet geweten Magda..
zand op die rode dallen…misschien wou de aannemer de kleur verbergen:-)
prettige avond
Willy we waren zo blij dat het voetpad hersteld zou worden en sommigen waren ook blij dat eindelijk de gasleiding werd doorgetrokken( anders moest je zelf de kosten dragen van je huis tot een straat waar de gasleiding wèl al langskwam ! ). Voor ons geen probleem we stookten met mazout en kookten op elektriciteit ( tot heden).
Na het succes van de straatspelen grepen wij dit aan om de buren en die ver van onze straat nog eens bijeen te krijgen. Het is een overrompeling geweest . Om de kosten wat te drukken van de spaghetti ( drank was zelf te betalen) werden grijze dallen die al op een hoop lagen door de aannemer verkocht als ” souvenir”. De kinderen hadden op elke steen hun naam gegrift. Ik maak morgen een foto van de steen waarin de kleinzoon zijn naam heeft gekrast!!
Hé zover heb ik nog niet gedacht, het kan best zijn dat hij een winterlang die rode dallen verborg onder een ferme laag van dat vettige zand. 🙂 🙂
Zo”n straatfeest brengt de buren dichter bij elkaar. We zien de andere buren al zo weinig tijdens het jaar.
Dat is zeker waar en de kinderen komen ook al eens aankloppen voor…lotjes van hun school of de jeugdvereniging, hahaha! De samenhorigheid is ook groot dat heb ik ondervonden toen mijn man stierf. Hoewel de burgerlijke plechtigheid in het crematorium zelf was in Brugge en dan nog midden de week, zijn al de buren gekomen. Dat heeft me danig ontroerd.
Aan de vlaggen te oordelen was het een universele gebeurtenis, want ik ontdek zelfs de hamer en sikkel van de Sovjet Unie, maar gelukkig ook een Vlaamse leeuw, hetgeen in Knokke niet zo evident is.
De vlaggen waren van een jeugdige verzamelaar.Hij heeft ze zelfs niet allemaal opgehangen. Je zou nog verbaasd zijn hoeveel leeuwenvlaggen er op 11 juli hier uithangen! Tja ik woon niet in het Zoute hé 🙂
Straatwerken zin heel vaak miserie voor de mensen die er wonen en termijnen worden door aannemers gewoon aan hun laars gelapt
Dat hebben we toen ondervinden en in een veel belangrijker straat dan de onze ( een verbindingsstraat met de grote baan) zaten de bewoners ook eens maanden afgesloten en praktisch onbereikbaar! Het mocht maar één maand duren( diezelfde aannemer)