…Neen, ik ga niet verhuizen. Maar dat vragen kennissen wel eens sedert opa gestorven is. Dan zeggen ze “blijf je in dat grote huis wonen?”  Ik krijg daar de kriebels van. Alsof ik van de ene op de andere dag mijn plan niet meer kan trekken. Want opa is ook niet van de ene op de andere dag overleden en er zijn jaren aan voorafgegaan dat alles op mijn schouders rustte. Dus ben ik wel het een en ander gewoon. Ik ben ook altijd actief geweest en dat is nu ook niet anders. Met de jaren gaat  de veerkracht wat achteruit  maar dat los ik op met een hulp in het huishouden en een hulp voor het zwaardere werk in de tuin.

45 jaar geleden hebben wij als jong gezin een grote woning gebouwd. Ik woonde hier niet graag omdat het zo eenzaam wonen was met maar een paar huizen in de hele wijk. Maar met de jaren is alles volgebouwd. Het opvallende in  onze wijk is dat iedereen indertijd veel bomen plantte. Er was ook plaats om grote struiken te planten. Ondertussen zijn al veel bomen verdwenen omdat die met de jaren te groot werden. Niet in mijn tuin alleen maar ook in de andere tuinen. Nieuwe komen er niet meer in de plaats. Het afkappen kost handenvol geld . De man waar ik indertijd op een grote lap grond tuinierde vertelde me een tijdje terug dat hij 300 euro moest betalen om een grote boom te laten afzagen!  Dat is een smak geld en dan denk je er niet meer aan om een nieuw boompje te planten. Ik heb het wel goedkoper opgelost : iemand wilde een paar bomen afzagen in ruil voor het hout!  Goedkoper kan niet hé!  Tegenwoordig hebben de tuinen minder groen,  meer kiezelsteentjes, grote partijen gelijke struikjes, weinig bomen…

Ik ben momenteel  niet de oudste bewoner in onze korte straat maar wel degene die hier het langst woont. Ik hoop nog vele jaren te kunnen blijven wonen. Een paar jaar terug verhuisden onze naaste buren naar een woning in Le Pays des Collines die ze aanvankelijk verhuurden en later als B&B uitbaatten. Nu wonen ze  gedeeltelijk daar en gedeeltelijk in Spanje. Ik mis hen nog steeds .
Onlangs kwam een andere buur vertellen dat hij zijn huis gaat verkopen en een huis in Spanje heeft gekocht. Hij zou nog een kleine woning kopen in Brugge( zijn vrouw is er afkomstig van) zodat terugkeer naar België mogelijk blijft. Nog een goeie buur die gaat verdwijnen.
Een overbuurvrouw heeft haar huis verkocht toen haar man stierf. Ze wilde meer in het centrum wonen. De vrouw belt me nog af en toe op om te horen hoe het in “de straat” gaat.
Het deed me iets als buurtje wegging .  Vroeger was het de zorg voor de poezen, konijnen en kippen van buurtje als ze op reis gingen die wegviel.
Nu zijn het de uitlaatrondes van buurmans hondje als ze eens op stap waren die gaan wegvallen. Hij vertrekt in maart. Hij heeft me op het hart gedrukt dat ik absoluut eens moest overkomen  naar Spanje Hij zal landinwaarts wonen op 50 km van Alicante.” kom het af met je dochter. Er staat een auto ter beschikking” Dat aanbod zal niet afgeslagen worden ,wees daar maar zeker van!!
Met al deze mensen was er een fijn contact . De kinderen zagen we opgroeien en later de deur uitgaan. Er werden straatfeesten gehouden en bij speciale gelegenheden nodigden de buren elkaar uit . Allemaal mooie herinneringen….

Neen ik verhuis bijlange nog niet . Er zijn nog buren met wie het fijn is om contact te hebben en waar nodig helpen we elkaar. We zijn allemaal samen in deze straat oud geworden…