Eén van de mooiste casas in Sevilla is Casa de Pilatos. Dit is een typisch Andalusisch paleis. Het paleis is gebouwd met een mix van Italiaanse Renaissance en Spaanse Mudéjar stijlen.

Eerst even een stukje geschiedenis.
Don Pedro Enriquez heeft het laten bouwen aan het eind van de 15e eeuw en is er met zijn vrouw Catalina de Ribera en zoon Fadrique Enriquez de Ribera gaan wonen. Uiteindelijk is het afgebouwd door Fadrique Enriques de Ribera en hij is ook degene die de naam ‘Casa de Pilatos’ heeft bedacht. Hij werd hiervoor geïnspireerd tijdens zijn pelgrimstocht naar Jeruzalem in 1519. De afstand van zijn huis naar Templete de la Cruz del Campo is dezelfde afstand als tussen de ruines van het rechthuis (waar Pontius Pilates Jezus had veroordeeld tot schuldig) en de berg Golgota waar Jezus aan het kruis heeft gehangen. Hierdoor is de naam Casa de Pilatos ontstaan.

Het paleis is indrukwekkend en gebouwd met veel Azulejos en bezit keurig onderhouden tuinen. Deze tegels  zijn allemaalt kunstwerkjes op zich. Oorspronkelijk hebben de Moren deze kunstvorm naar Spanje gebracht vanuit het Perzische Rijk.

Andere kunstvormen die gebruikt zijn in dit paleis zijn gotiek, mudejar en renaissance. De mudejarstijl verwijst naar de Moren die in Andalusië gevestigd waren. Veel plafonds, muren en trappen zijn gebouwd in mudejarstijl. Dit is te zien aan het vele prachtige mozaïek. De renaissancestijl komt van origine uit Italië en is door de Christenen meegenomen naar de andere delen van Europa.
Bij de hoofdpatio is de mudejarstijl gebruikt voor de prachtige marmeren zuilen en bogen. De fontein die in de patio staat is gebouwd in renaissancestijl. Als je door de bogen heenloopt, vind je 24 borstbeelden van machtige Romeinse keizers. Ook staan er in de hoeken prachtige standbeelden van de Griekse goden.

In de tuinen kun je genieten van veel kleurrijke bloemen, planten en bomen. Deze prachtige tuinen zijn in Italiaans renaissancestijl aangelegd. ( ik veronderstel dat iedereen begrijpt dat mijn bronnen komen van verschillende sites op internet , al schrijf ik dit niet iedere keer  erbij)

We waren er niet alleen en dat merk je aan de foto’s. Het was praktisch onmogelijk om foto’s te maken zonder mensen op maar in feite illustreert dit dat het echt een bezienswaardigheid was dat de tand der eeuwen  goed heeft doorstaan en mooi is onderhouden. Sommige foto’s hebben een waas maar dit komt door de felle zon en de weerkaatsing.