Zoals ik al eerder vertelde speel ik samen met een groep senioren van mei tot einde september pétanque op het sportterrein van Westkapelle( deelgemeente van Knokke-Heist) . Tijdens de overige maanden spelen we in het sportcentrum zelf koersbal.
Nu spelen we dus om de veertiendagen pétanque. Op één van die namiddagen vroeg de secretaris van onze vereniging of ik eens wat foto’s wilde maken over het spel zelf . Een keertje geen foto’s van de spelers. Hij wilde in september op de dag dat alle vrijetijdsverenigingen reclame mogen maken op de markt in Knokke een dia reeks maken over de pétanque en de koersbal en ook over alle uitstappen die we tijdens het jaar maken.
Op een pétanque namiddag heb ik dat geprobeerd. Niet gemakkelijk want we waren toen met 32 spelers. De mond aan mond reclame werkt blijkbaar uitstekend. Het gaat er allemaal niet zo erg professioneel aan toe en dikwijls wordt er tussenin veel gebabbeld en gelachen. Ik zie dat niet te gebeuren bij echte competities. Maar blijkbaar vinden de spelers juist dat spontane zo leuk.
De hoofdbedoeling is om mensen een plezierige namiddag te bezorgen en velen worden zo uit hun isolement gehaald. Geen vervoer is geen excuus, er zijn altijd wel mensen die bereid zijn om andere mensen op te halen. Ook mindervalide mensen zijn welkom bij ons. Onze groep is met de jaren een héél hechte groep geworden waaruit ook fijne vriendschappen ontstaan zijn.
Heftige discussies kunnen ontstaan als de een zegt mijn bol ligt dichter bij de cochonnet dan die van de tegenpartij. Dan wordt de meter uitgehaald en wordt er gemeten hoeveel millimeters verschil er is. Dikwijls ontstaan er hilarische taferelen bij het meten .
Verjaart er iemand dan wordt er steevast wel getrakteerd met iets en verjaart er niemand dan zorgt het bestuur tijdens de pauze voor koffie , frisdrank en cake.
Een magneetbord wordt opgehangen en iedere groep tekent aan wie een partij wint en dat heeft tot nu toe nog nooit voor problemen gezorgd.
Er zijn maar twee velden en als we met veel spelers zijn dan wordt er een touw gespannen om de velden in twee te verdelen.
Ideaal is om met vier tegen vier te spelen. Soms wordt het vijf tegen vijf maar dan wordt het wat onoverzichtelijk met al die bollen op het kiezelveldje. Je hoort dan roepen “zeg van wie is die bal bij de cochonnet”
Aanvankelijk werd er aan de rand van het veld met de voet een halve cirkel getekend , maar dat bracht nogal gekibbel teweeg omdat de cirkels niet altijd getekend werden zoals het moest : te groot , te klein ,te ver van de rand of niet in het midden van de rand. De een zei ik kan zover niet gooien en de ander zei ik ben linkshandig of rechtshandig en kan niet goed spelen vanuit het midden. Oplossing : er werden een paar plastiek cirkels gekocht en de problemen zijn opgelost!
In onze groep zitten mensen die fysiek niet meer zo lenig zijn en om te vermijden dat altijd dezelfde- wèl lenige- mensen de bollen oprapen wordt er gebruik gemaakt van een touwtje met een magneet. Voila weeral een probleem opgelost .
Het is bij ons een gezellig spel zonder franjes nog competitie allures! Misschien toch een beetje 😉
Een toffe reportage heb je gemaakt, super!!!!
Dank je wel Emily. Iets wat je graag doet daar vertel je ook graag over hé 🙂
Dat zag er weer gezellig uit! 🙂 In het zuiden van Frankrijk (in Buis les Baronnies) wordt het ook veel gespeeld.. maar in Bretagne heb ik geen enkele baan gezien.. zal ook wel streekgebonden zijn misschien?
Groetjesss!
Vroeger werd er in onze streek ook niet zoveel pétanque gespeeld ,maar de laatste jaren komt het enorm op. Onze organisatie zorgt er ook voor dat iedereen met iedereen speelt. Er ontstaan geen kliekjes . Je speelt dus afwisselend met goed en minder goede spelers.Vandaag speelde ik samen met een gehandicapte jongen( één arm en mentaal niet kunnen spreken) Hij was op dreef en speelde uitstekend. Hij was zo fier als een gieter als wij hem prezen !
het is een super spel een een zeer sociale aangelegenheid. Van mij intussen al weer meer dan 1 jaar geleden dat ik nog eens een spelletje speelde, van mei vorig jaar, om precies te zijn.
Achter de sporthal waar mijn club badmintont, en waar de sportlogies zijn, zijn er een 5 à 6-tal terreinen en is er een club gevestigd. Bijzonder leuk!
Ik heb nooit vermoed dat ik dit spel zo leuk zou vinden. Ik ging mee met mijn man en rolde er zo in. Hij was vroeger een goede golfspeler en speelde ook in competitie bowling. Ja met ouder ( en ziek ) te worden ging dat allemaal niet meer zo goed en bleef het beperkt met pétanque spelen. Helaas hij is ondertussen overleden.Nu ik het geregeld speel merk ik wel dat ik behendiger word en dan krijg ik ook meer plezier in het spelen.
t is het samen komen die telt hé en de mensen wat verstrooiing bezorgen
en straks dus zullen jouw foto’s in Knokke pronken
O dat pronken zal plaatselijk zijn in een videootje op de vrijetijdsmarkt begin september . Alle vrijetijdsverenigingen mogen dan reclame maken voor hun eigen vereniging.
Het hoeft ook niet professioneel te zijn de gezelligheid en de babbel dat is wat telt
Het voornaamste is zeker dat we elke veertiendagen elkaar terug zien en dat het gezellig en ongedwongen blijft.
Ja het is natuurlijk leuk als jou groepje wint en dan wordt er al eens gek gedaan. Zo van “olé olé we are the champions “hahaha!
Een beetje competitie mag er zijn, Magda, zolang het maar plezant blijft. En dat is bij jullie zeker het geval. Het ziet er daar heel gezellig uit, op jullie petanquebaan.
mooi in beeld gebracht Magda
en nu weet ik ook wat een “cochonnet” is
prettige dag
Dan heb je weer iets bijgeleerd ! 😉
Ziet er heel gezellig uit!
Ja dat is daar altijd gezellig , het is één grote vriendenclub geworden . Je moét niet elke keer komen en soms past het al eens niet. Dat vrijblijvende maakt het ook zo leuk.
Je hebt deze niet zo gemakkelijke opdracht tot een goed einde gebracht Magda
Dank je wel. Neen gemakkelijk was het niet tussen al die grapjassen en smoelentrekkende vrienden , terwijl ik in de onmogelijkste houdingen moest staan om niet teveel personen in beeld te hebben. Hier staan er natuurlijk toch mensen in beeld voor het logje zelf.