Vorige week stapte ik op een bus voor een drie daagse reis naar de Achterhoek in Nederland. Omdat de bus vanuit Brugge vertrok ging ik de avond ervoor bij een vriendin logeren. Zij ging ook mee. Zo moest ik niet midden de nacht opstaan om naar Brugge te rijden. Met de werken aan de A11 weet je maar nooit dat de rit veel langer duurt dan voorzien.
Voor mij was de Achterhoek  ( de link geeft je een interessante uitleg over deze streek en  hoe de naam is ontstaan)een onbekende streek in Nederland en dat alleen al had mijn nieuwsgierigheid geprikkeld. De Achterhoek ligt in het oostelijke deel van Gelderland en bestaat uit 11 gemeenten. Het logeeradres was in Deventer in het Hotel Postillion( een kleine hotelketen in Nederland). Heel rustig gelegen aan de rand van Deventer . Vanuit ons hotel verkenden we met de bus deze mooie streek.
De eerste halte was  Breda waar we gingen ontbijten in La Place, een eetgelegenheid langs de autoweg . De rit was zo vlot verlopen dat de zaak was zelfs nog niet open was! Klokslag 8 ging de deur open. We waren de eerste klanten. Maar het ontbijt was op voorhand besteld zodat het ook daar vlot verliep.

 

De reis werd verder gezet naar een stadje Bronkhorst genaamd.

“Het stadje is ontstaan als boerennederzetting bij het voormalige kasteel Bronkhorst, het stamslot van de Heren van Bronckhorst die in de middeleeuwen vooraanstaande edellieden waren. Van het kasteel is alleen de heuvel bewaard en zijn enkele kleine restanten te zien. Door een brand in 1633 zijn alle middeleeuwse huizen verwoest. Bronkhorst heeft enkele goed gerestaureerde stadsboerderijen. De Hervormde kerk is na de brand hersteld.Het kleine plaatsje, kreeg in 1482 stadsrechten. Het profileert zich toeristisch als kleinste stad van Nederland.
Een deel van Bronkhorst is rijksbeschermd gezicht. De plaats telt 38 rijksmonumenten waaronder een joodse begraafplaats.
In een voormalige stadsboerderij is sinds 1988 een Dickens Museum annex rariteitenwinkel en theaterzaaltje gevestigd. Jaarlijks vindt in Bronkhorst in december het festival ‘Dickens in Bronkhorst’ plaats” ( gedeeltelijk internet)

In dit stadje deden we een wandeling. De ene gerestaureerde stadsboerderij naast de andere. Een heel rustig dorpje om te wonen ware het niet dat er overdag  horden toeristen rondlopen. Auto’s zie je er bijna niet , maar wel fietsers. Wij waren er in de voormiddag en het was er toen al redelijk druk.

 

In Bronkhorst staat het kleinste Achterhoekse museum, het Dickensmuseum vernoemd naar de Engelse schrijver Charles Dickens. Het is een particulier museum  en sinds 1988 gevestigd in een oude stadsboerderij. Sinds 2004 is er tevens een klein theater. Rond kerst is het hele stadje in Dickens sfeer, is er een Dickens kerstmarkt en wordt in de kapel de Christmas Carol opgevoerd.

De Kapel van Bronkhorst is een protestantse kerk. De kapel werd in 1344 voor het eerst genoemd en raakte in 1633 zwaar beschadigd bij een stadsbrand. In 1962 werd  de kapel gerestaureerd en weer in gebruik genomen.

      

Een rosmolen is er in het dorp te zien en op een typische gevel staat een ijzeren korhoen. Het korhoen is een icoon van het Nederlandse cultuurlandschap. Begin 20e eeuw leefden duizenden korhoenders op kleine akkers en heidevelden . Rond 1975 waren dat er nog vele honderden. Nu zijn  er nog welgeteld tien! Deze vogel hoort bij Nederland en staat samen met andere verdwijnende soorten symbool voor het oude cultuurlandschap dat we in het verleden niet voldoende hebben kunnen beschermen. Niet alleen heeft Nederland de wettelijke internationale verplichting het dier voor uitsterven te behoeden, het korhoen is bovendien geen trekvogel. En dus betekent een uitgestorven populatie, ook een definitief einde voor de soort. Op eigen kracht zal het korhoen nooit meer terugkeren in Nederland. Er wordt uitgekeken hoe de uitsterving kan voorkomen worden.(gedeeltelijk internet)

Deze stadsboerderijen lagen ietwat buiten het centrum.

Op dit weggetje stond vroeger de stadsomwalling.

Het joods kerkhof lag even buiten de wandelroute door het stadje. Maar ik ben er in mijn eentje toch even naar toe gestapt. De gids die meereisde met ons had over de joodse mensen verteld die zich hier gevestigd hadden  en zelfs toelating kregen voor een eigen kerk en ook een eigen begraafplaats hadden. De synagoge is ondertussen naar een groter dorp overgeplaatst maar de begraafplaats was er nog altijd. Ik wilde dit met eigen ogen toch zien.

Er staat een lijkenhuisje of metaheerhuis op de joodse begraafplaats en  is bedoeld voor het ritueel reinigen van de doden. In het metaheerhuis wordt dan een lijkrede uitgesproken. Vervolgens wordt de dode onder het opzeggen van bepaalde psalmen ten grave gedragen. De oudste zerk dateert van 1859. En de laatste begraving had plaats in 1963 !

En toen was het spurten naar de bus voor de volgende etappe ! Ik was even afgeweken van het wandelparcours hé . Buiten was het ondertussen erg warm geworden . We reden door een landschap waar het frisse groen van het voorjaar alles mooier maakte! Het was genieten vanuit de bus waar de airco overuren draaide!

wordt vervolgd.