Zij die hier al lange tijd komen lezen weten dat de kleinzoons elke vakantie die ze bij oma doorbrengen minstens één keertje over het knuppelpad willen wandelen. Dat pad heeft ondertussen een naam gekregen nl Wiedauwpad =wilgentenen.Wilgentenen zijn waterloten van wilgen, die worden gebruikt voor het vlechten van manden en schuttingen  (Wikipedia).Tijdens het paasverlof zijn we nog eens naar het wiedauwpad geweest . Tijdens de wintermaanden loop je dan op dit pad boven water . Het pad is begrensd met jonge wilgen die met hun voeten in het water staan. Veel water was er deze keer niet.
Op het einde van het pad wandelen we elke keer naar de zeedijk. Misschien 10 minuten wandelen . Het was koud aan zee en de wind zorgde ervoor dat we niet al te lang bleven. Dat zou je niet zeggen als je het zonnige strand ziet op de foto. Een paar fervente sporters probeerden of hun catamaran nog zeewaardig was. En de speciale kledij hing al in de open container
Maar wij verlieten het strand en keerden terug. Leuk om met dit uithangbordje uitgewuifd te worden.

 Elke keer we onder die scheve spar lopen zien we dat er weer takken afgebroken zijn. Maar de sparappels blijven nog altijd reuze groot aan deze boom!

  Strandzeilen zie je hier niet zo vaak. Blijkbaar kan het op dit stuk van het strand.

Yes , als het wat warmer wordt!! Er was in elk geval minder wind in het duingebied!

Langs een ander pad in dit duingebied  keerden we terug naar het wiedauwpad. De jongens stonden verbaasd te kijken dat een open ruimte zonder water stond . Vorig jaar was hier nog een grote plas water . Ze vonden  toch nog een drassig plekje ! En de plekken met zand waren ook kleiner geworden door de duinbegroeiing. Op het pad zelf namen ze een afslag om via een zanderige paardenroute terug naar de auto te wandelen. Ik bleef liever verder lopen op het wiedauwpad, nl de kortste weg 🙂

Een mooie wandeling  begin april tijdens het Paasverlof!