We waren juist op tijd in de Soup lounge toen het flink begon te regenen. Het was er gezellig druk en mensen kwamen af en aan. Velen namen hun lunch mee  . Je kan er ook belegde broodjes of stukken guiche vragen. Toen de regen overging in wat gemiezer trokken we er weer op uit. Eén van ons had nog nooit  het Huis van Alijn gezien en we vonden het een goed idee om dit nu te doen gezien het niet echt leuk is om in de regen te lopen. Wie weet was het weer droog wanneer we weer buiten kwamen. Het was vlakbij de soup lounge gelegen.

 We stapten door een poortje binnen en zagen een binnenkoer waar  bloeiende kerselaars de aandacht trokken. De tafels en banken stonden klaar voor de bezoekers  maar natuurlijk zat er nu niemand. Links was de ingang en na het kopen van een ticket konden we de collectie bezichtigen die een overzicht geeft over het leven in de vorige eeuw. Een klein overzicht:

Het speelgoed  waarmee de kinderen  toen speelden.

Enorm veel zilverwerk. Kandelaars met kaarsen waren vroeger de enige verlichting in  huis.

 Communieprentjes waren indertijd een gegeerd verzamelobject. Elke familie deed zijn best om een zo origineel mogelijk prentje te laten maken. De handwerkjes waar je een schooljaar lang aan bezig was!

Communie klederen . Ik heb nog foto’s van moeder en haar tweelingzus in zulke kledij. De foto met de twee meisjes had die van mijn moeder en haar zus kunnen zijn.

Je treft er een hele collectie doopkleedjes aan van eenvoudig tot rijk versierd.

   Zo ging men vroeger op reis.

  Aan de andere kant van het gebouw zie je allemaal kamers met winkels  en ambachten zoals het vroeger was.

 Woningen zoals ze in de tweede helft van de 20 e eeuw gemeubileerd werden.

Ik toon hier maar een  deel van wat er allemaal te zien is het  Huis van Alijn.
Zeker de moeite om er zelf eens naar toe te gaan.

Nog een zicht vanuit de verdieping op het binnenplein met de bloeiende kerselaars.

Op de binnenkoer heb je een mooi zicht op  laatgotische Sint-Catharinakapel die tussen 1543 en 1546 is gebouwd.