Maand: april 2017

Paasweekend

kinderenenkleinkinderen familie

Mooie Paasdagen gehad .
De aanloop was zaterdag met een uitstap naar Lochristi en  Luik. Ik ben de foto’s nog aan het uitzoeken.
Zondag was ik met een vriendin op stap. In feite zou zij  bij mij komen , maar door omstandigheden  buiten haar wil vroeg ze of ik tot bij haar wilde komen. Geen probleem  voor mij en zo reed ik naar Brugge. We gingen eten in de Bistro Zevenkerken waar de bomen in de tuin prachtig in bloei stonden. We aten wel binnen maar voor de koffie trokken we toch de tuin in. Ik at een lamsstoofpotje en mijn vriendin tongrolletjes met puree en spinazie.
De zon was er en met een jasje aan kon je buiten van het zonnetje genieten. Plaats genoeg als je de ongebruikte stoelen ziet. Maar de meeste mensen zochten een plaatsje dichter bij de Bistro zelf. Toch wat frisjes onder de bomen zelf.

Daarna deden we een wandeling in het aanpalende bos. Heerlijk rustig en het enige geluid was het gefluit van de vogels. Midden in het bos stond een kitscherig -aangekleed met nepbloemen-klein kapelletje ter ere van Maria.
We kwamen het bos uit bij de abdij van Zevenkerken met zijn zeven torens  in verschillende stijlen, die herinneren aan de zeven grote basilieken van Rome.

Vandaag kwamen de kleinzoons met hun ouders. Een kabbelend rustig dagje . Mijn twee andere kinderen konden er niet bij zijn. Dat halen we later wel in.

Surfen

kinderenenkleinkinderen cultuur, kleinkinderen , ,

“Van 25 maart t.e.m. 28 mei 2017 brengt het Cultuurcentrum Knokke-Heist de eerste grote surftentoonstelling in België: Surfing – The Cult of Cool. De indrukwekkende gratis tentoonstelling dompelt de bezoekers onder in de geschiedenis van de surfcultuur. Maak kennis met de eeuwenoude aloha-spirit en test de surfsimulator en virtual reality surfexperience, bezoek het surfhouse en neem plaats in een typisch surfbusje. Maar er is meer: op de benedenverdieping vinden de bezoekers de aanvullende expo ‘Surfpassie aan de Oostkust’ met het verhaal van Frank Vanleenhove en 30 jaar Surfers Paradise en de surfgeschiedenis van België en Knokke-Heist. Angelo Demeulenaere van Flow & Soul stelt een aantal exclusieve, zelfgemaakte surfplanken tentoon en fotograaf Nick Verhaeghe brengt surffotografie op een kunstzinnige manier.” (uit het  gemeentelijk informatieblad)

Op een zonloze en koude namiddag gingen Sébastien en Oma eens een kijkje je nemen in het Cultuur Centrum Scharpoord.

 

Hij was de man die geijverd heeft voor zijn surfclub op het strand in het Zoute. Ook hij is de man die staat achter het nieuwe Lakeside Paradise (naast het nieuwe zwembad achter het station van Knokke.)

 Op de tentoonstelling zijn een paar filmpjes te zien over wat er allemaal aangeleerd wordt op Lakeside Paradise. 

Proberen je evenwicht te houden  op een wiebelende surfplank!

Een leuke tentoonstelling en zeker een aanrader
voor iedereen die wat meer wil weten over de evolutie van deze sport.

Klein uitstapje

kinderenenkleinkinderen kleinkinderen, wandelen ,

De twee kleinzoons wilden gisteren een uitstapje doen. Niet te ver en niet te lang. Niet naar zee want het was er veel te koud. Daarenboven was de jongste nogal verkouden. Ik stelde een wandeling voor in een natuurgebied in de omgeving tussen Sluis en Aardenburg. Maar toen we  uitstapten viel de wind daar erg tegen. Het was  een open vlakte waar we zouden wandelen : een groot stuk landbouwgrond dat teruggegeven was aan de natuur. Er zijn waterpoelen, meertjes , duinpannen,heuveltjes en veel watervogels. Daar wilden we al langer eens gaan wandelen. Maar we deden het gisteren  toch  niet. De dag ervoor had de jongste nog een paar uur in zijn bed gelegen wegens zijn verkoudheid. We zouden eens rijden tot bij het huis van dochterlief. Cédric had nog niet gezien waar ze straks gaat wonen.
Het gesprek ging over familie die in deze streek geleefd heeft en ik stelde voor om eens op het kerkhof van Aardenburg te kijken. Daar liggen veel familieleden. Ook tante Regina en nonkel Clement waar ik al dikwijls over verteld heb( een zus van mijn moeder). Er staan op dit kerkhof nog grafmonumenten van eind de achttiende eeuw en dat  interesseerde de jongens wel. Bij sommige lagen er zelfs nog bloemen! Een oud maar verzorgd kerkhof .


We reden dan verder naar Middelburg waar dochterlief binnenkort gaat wonen.  Eerst nog een korte wandeling waar ooit de tram van Brugge naar Aardenburg reed.
Het is al een hele tijd geleden dat we  daar wandelden, waar vroeger de wallen rond de stad lagen. Nu waren er opgravingen bezig om de fundamenten van die omwalling bloot te leggen. Deze werken lijken toch al een tijdje stil te liggen.

 Sébastien wandelde tot bij een ijzeren doorkijkgevel en tuurde de omgeving af. Ik vroeg wat hij zocht.Hij zocht het tramhuisje dat op Nederlandse bodem zou staan. Hij  had de tekst op een paneel letterlijk genomen en dacht nog het vroegere tramhuisje of restanten ervan te zullen zien.
Het had gekund maar tijdens de tweede wereldoorlog is deze streek letterlijk platgebombardeerd! Ook mijn grootouders ( langs moederszijde ) die in Middelburg woonden zijn tijdens de bombardementen gestorven.

Nog een blik op het huis en de bloeiende bloesemboom vòòr het huis en toen reden we vlug naar huis.

 


Maar eerst langs de Carrefour voor een snoepje bij de koffie en vòòr de jongens naar huis gingen wilden ze nog een pizza eten! De namiddag eindigde met een spelletje! Het had allemaal weinig om het lijf maar het was een o zo gezellige dag.

De paasvakantie bij oma zit erop , nu nog even bij hun andere oma langsgaan. Er waren nog uitstappen geweest maar die komen één van de dagen   op de blog.

Een verrassende dag.

kinderenenkleinkinderen auto's, bezienswaardigheden, vrienden

De centrumstraten van Blankenberge hebben een opknapbeurt gehad. De Paasvakantie was de ideale gelegenheid om die straten feestelijk te openen! Overal in de straten hingen papieren paaseieren. Er zouden  door de straten vreemdsoortige gevaarten rijden en een dj reed er in een verzilverd autootje  vrolijke muziek spelend , zelfs een oldtimer van het bouwjaar 1918 vrolijkte alles op. De optocht van de vreemdsoortige gevaarten zagen we niet , want die zouden ’s avonds door de straten rijden. Ze stonden wel te kijk op het marktplein. Dit spektakel noemt Strat’e Varia en staat voor mobiele straatacts.

Mijn vriendin en ik waren vorige week toevallig in Blankenberge toen we dit zagen , we bleven echter niet tot ’s avonds om het rondrijdende spektakel te zien. Nadat ik de schoenen die ik zocht gevonden had in mijn favoriete Torfs winkel en na een wandeling , lieten we onze voeten rusten in een grote tuin van een tearoom. Die dag was al een voorproefje van de warmste dag die er nog moest aankomen!

Marc kwam op bezoek

kinderenenkleinkinderen vrienden, zee en strand ,

Het was alweer een hele tijd geleden dat Marc , mijn schrijfzoon , op bezoek kwam. Zelf was ik voor zijn verjaardag in januari naar hem toe gereisd . Ik weet dat ik hem er een enorm plezier mee doe en ik zorg er dan ook elk jaar voor dat ik op die dag hem persoonlijk ga feliciteren. Hij is dan zo fier dat hij bezoek krijgt want familie heeft hij niet meer. Onlangs is hij  verhuisd naar een nieuw wooncomplex en dat wilde hij ook tonen.
Wil je wat meer weten over Marc druk dan zèker even op  klik. Ik heb al dikwijls over Marc verteld op mijn vorige blog en voor hen die nooit op de vorige blog kwamen  een  woordje uitleg:

“Vele jaren terug vroeg mijn vriendin die als  maatschappelijk assistente in een instelling voor meerderjarig gehandicapten werkt in Lokeren of ik de taak van schrijfmoeder wilde opnemen voor een zwak begaafde man. Hij had geen familie meer en het zou voor hem heel goed zijn als er iemand zo nu en dan een kaartje stuurde of een brief schreef. Hij kan wel niet lezen maar het feit  post te krijgen zou hem deugd doen. In de instelling lazen ze die brief voor en een voorgeschreven tekstje als bedanking stuurde hij dan terug op (door hemgemaakt) handgeschept papier. Al vele jaren heb ik heel mooie briefjes en kaartjes van hem ontvangen.
Na een heleboel wijzigingen in de statuten van hogerhand stapte Marc na een verblijf van 25 jaar in een instelling over naar het systeem van beschermd wonen.”

Hij kwam deze voormiddag met de trein  samen met een begeleidster . We gingen onmiddellijk een wandeling maken aan het strand  want we vreesden dat er regen zou komen en dan is het zeker niet aangenaam om op de zeedijk te lopen. Het was bewolkt  en er was flink veel wind aan zee.

Na het middageten brak de zon door  en reden we naar het Zwin en wandelden tot aan het nieuwe haventje van Cadzand. Zee en strand daar kan je Marc een enorm plezier mee doen.  Er was nog altijd veel  wind maar de zon maakte veel goed. Nog een rustpauze met een Westmalle en een bord poffertjes op een terrasje in Cadzand  vooraleer we terug naar huis  reden.
Normaal wil hij altijd redelijk vroeg terug naar Lokeren maar deze keer vertrok hij  twee treinen later dan gewoonlijk. Hij heeft genoten en de begeleidster ( die ik ondertussen al héél goed ken) en ikzelf zijn er zeker van dat deze dag voor hem terug een bladzijde wordt in het boek van leuke herinneringen!! Ik heb er evenveel van genoten 🙂

Mijn tweede fietstocht

kinderenenkleinkinderen familie, fietsen, kinderen

Zondagnamiddag ben ik op de fiets gestapt . Voor de tweede keer een lange tocht met de e-bike. Dus in feite geen oefentocht meer! De bestemming was Middelburg(B) waar dochterlief volop samen met haar man en nog een vriend bezig is met poetsen en schilderen in de pas aangekochte woning.
Een voor mij heel bekende streek. Mijn moeder is geboren in Middelburg en twee van haar zusters woonden in de nabije omgeving nl in Heille-Sluis en in St Kruis (in de nabijheid van Aardenburg).Bij de zus in St Kruis heb ik jarenlang al mijn vakanties doorgebracht. Volgers van vroeger weten dat ik het heb tante Regina en nonkel Clement .
Een uurtje fietsen langs landelijke wegen . Ik ondervond dat veel chauffeurs deze landelijke wegen kennen en zo het drukke verkeer ontwijken op de Natienlaan en ook op de weg rond Sluis om in Maldegem op de expresweg te komen.
  De Damse vaart richting Damme en de tweede foto richting Sluis gezien vanop de weg die naast de autoweg ligt .

Ik zag aan de kant van de landelijke weg een grenspaal half in de gracht staan en niet veel verder nog één midden de landerijen. Hoe hebben ze vroeger de landgrenzen bepaald ?

 Sluis gezien vanaf de rondweg. Bovenste foto  een wazig beeld van “de Grote Beer” ( overblijfsel van een stadpoort)en bij de onderste  zie je links een stukje van het Belfort. Het licht was die dag wazig als je in de verte keek.

Tussen Sluis en Heille tref je een mooi gerestaureerd landhuis aan. Lees eens de geschiedenis van dit landhuis (klik). Nu staat het er prachtig bij , maar ik heb het van kindsaf  altijd geweten in verval zoals rechts onder op de foto.

Ik nam een foto van de voorzijde en eentje langs de achterzijde.

Ik fietste verder en toen ik het torentje van de kerk van Middelburg zag wist ik dat ik er bijna was.
Ik zag dat de opknapwerken aan het huis goed vorderden en na een korte rustpauze vatte ik de terugweg aan!

Ongeveer in het midden van de foto zie je in de verte een huis en op de tweede foto zie je hetzelfde huis maar aan de andere kant . Daar woonde de zuster van mijn moeder. De kleinzoon woont er nu .Het huis is vernieuwd maar de rest van de boerderij is opgekuist en de stallingen en bergruimtes voor landbouwmachines zijn gebleven. Het is allang geen boerderij meer.
Er was niemand thuis, het was ook mijn bedoeling niet om op de koffie te gaan.

Overal knotwilgen die dit jaar mooi zijn gesnoeid.  Ik heb het nog anders geweten.

Een opgeknapt boerderijtje. Vroeger was het een buitenverblijf van een collega. Hij is verongelukt toen hij daar een boom aan het snoeien was. Ik moet er nog altijd aan denken wanneer ik hier langs kom.

Er zijn in deze streek veel kreken. In die kreken wordt ook gevist. Ik zag verschillende auto’s staan aan de rand van de weg.  In de verte een visserstentje .

 Afgelegen boerderijen zijn in deze omgeving nog steeds omzoomd met bomen. Op veel van die boerderijen  kan je ook kamperen.

 Zin in een buitenverblijfje? Met zicht op het landhuis van hierboven.

Het ijsjes seizoen is begonnen!

kinderenenkleinkinderen kleinkinderen, tuin, zee en strand

De paasvakantie is maandag begonnen en Sébastien was naar oma gekomen. Samen werkten we een tijdje in de tuin , hij snoeide de  struiken mooi in model en oma ruimde op. Toen de struiken aan de achterzijde van het huis er weer netjes bijstonden , stelde oma voor om een ijsje te halen bij de “Post”. Dat is hier een magisch woord  😉

En het is weer zover: we kunnen opnieuw naar onze geliefkoosde “Post “om een ijsje. En dan kies ik voor citroen en frambozen! Ik zal toch  eens moeten proeven van al die smaken die ze ook nog verkopen.

Neen niet bij de Australian maar wel bij Glacier ” Post”.  Zoals je op de foto ziet waren we niet de enigen. Het is er altijd aanschuiven , maar het gaat heel vlot omdat er personeel genoeg aanwezig is.

We wandelden via het strand terug naar de plaats waar de auto stond ( ik heb een parkeerkaart gekocht voor één jaar in de groene zone. In de andere zones moet ik wel ofwel een ticket kopen( rode zone) ofwel 1 euro bijbetalen( oranje zone)  ). Begrijpelijk dat de zeedijk geen groene zone is en om een tiental minuten te wandelen naar een groene zone , daar zie ik niet tegenop.

Het was een erg lage eb en het was een flink eind wandelen om de vloedlijn te bereiken! Toen we terugkeerden zagen we dat ze nu op dit deel van het strand zand opvoerden. Ik weet niet of die werken bijna gedaan zijn . In elk geval is er over de hele kustlijn van de gemeente serieus werk van gemaakt.

Veel strandcabines waren nog niet in gebruik . Het was maandag wel een zonnige dag maar aan zee was de wind behoorlijk koud.   Op de zeedijk liepen er toch redelijk wat  wandelaars.


Die redderstoel is niet in gebruik 🙂
Het is een kunstwerk van Kris Martin geplaatst op het Albertstrand. (klik)
“Een heel eenvoudige reddersstoel, in inox en in hoogglans gepolijst, op de vloedlijn, maar naar het land gekeerd. Het beeld dient reflexief te werken: “Onszelf steeds in vraag stellen in een wereld die continu evolueert; het zicht op oneindige verten, en terzelfder tijd een kritische terugblik. Niemand zit op de stoel, niemand kan ons redden; dat kunnen alleen wijzelf, indien wij dat beseffen.”(uit  Beelden in de stad)

Mijn eerste fietstocht!

kinderenenkleinkinderen fietsen, Knokke-Heist

Ik bedoel dan wel met de e-bike. Ik koos voor de eerste keer een landelijke weg uit. Ik wilde op zeker spelen. De handelaar had gezegd dat ik geen schrik moest hebben dat de fiets bij het loslaten van de rem vooruit zou schieten. De accu valt stil bij remmen en/of niet meer trappen. Dat is een soort ingebouwde veiligheid . Ik ondervond dat het waar was en dat was een hele geruststelling. Ik had de wildste verhalen gehoord van mensen die plots moesten remmen voor een rood licht of een obstakel , maar bij het loslaten van de rem vooruit vlogen met soms een valpartij als gevolg.
Op zo’n landelijke weg kon ik ook meer kijken hoe dat computertje op het stuur werkte zodat ik straks niet meer moet kijken op welke kracht de accu werkte. Op 1  om normaal te fietsen op 2 als je wat tegenwind had. Maar die man wist zeker niet dat het aan de kust altijd nogal waait. Ik moest het op 3 soms op 4 zetten om gemakkelijk te kunnen fietsen.

Ik had de weg gekozen naar het landelijke Ramskapelle. Het dorp kent een groei aan nieuwe woonwijken maar de wegen er naartoe zijn landelijk gebleven en overal zie je nog boerderijen.

Langs deze weg staan er opvallend veel boerderijen. Sommigen zijn vernieuwd , andere zijn omgebouwd als luxueuze buitenverblijven en nog andere zijn  een bed & breakfast zoals op de foto hierboven.

In het dorp zelf staat de molen van Callant  ,prachtig vernieuwd en het woonhuis is een mooi restaurant geworden.

 Ik weet niet of het deze paardjes zijn maar in Ramskapelle loopt het kleinste paardje van Europa rond.(klik )

Ja als je ergens naar toe fietst moet je ook nog terugkeren . Ik koos niet dezelfde weg terug maar fietste van Ramskapelle naar Heist en dan via Duinbergen terug naar huis. Op de foto( wat te veel ingezoomd) hierboven zie je het  nieuwe dorp Heulebrug met de opvallende toren van het OCMW gebouw en daaronder  het appartementencomplex  aan de Lac van Heist( ontstaan door uitgravingen voor de aanleg van de nieuwe spoorlijn half de vorige eeuw).

Ik ben zonder problemen thuisgeraakt! Alleen was de wind erg koud en heb ik het de andere dag gevoeld : de sinusjes speelden op!!