Nadat we die grote schotel konijn met Luikse stroop en pruimen binnengespeeld hadden, hadden we allemaal niet zoveel zin om te gaan wandelen in Luik zelf. Maar ja lang natafelen in een restaurant zat er ook niet in. Dus maar naar buiten om dat anderhalf uurtje dat we vrij hadden te vullen met rond slenteren in de winkelstraatjes. Zo maar winkelen om de tijd te vullen doe ik niet zo graag . Ik winkel altijd met een doel: aankopen doen en dan doe ik het goed zoals laatst niet één paar schoenen maar drie paar schoenen heb ik gekocht. Tja ze zaten alle drie goed en ik kon niet kiezen .Ik kan dan weer voor een tijdje voort en dat bespaart me twee keer aanpassen.
Het was opgehouden met regenen en koud was het ook niet . Dus een wandeling zagen we wel zitten. Mijn tafelgenote en haar man ( die ik beiden al heel lang ken) lieten anderen gaan winkelen en wij drie gingen op zoek naar de Montagne de Bueren. Ik vroeg aan een jong meisje of ze van de streek was en of ze ons kon helpen. Ze liep over van bereidheid en vertelde dat ze elke dag als training die trappen op en af loopt!! ’t Was van “volg me maar” en ze ging het hele eind met ons mee. Lief toch!
Neen we hebben de trappen niet tot boven gelopen. Maar voor een fotootje liepen we toch wat trappen op. Na zo’n stevig maal zou het ons niet gelukt zijn en dan hadden we nog een goed excuus: we moesten op tijd terug zijn :-).
Een paar dames waren zo erg te laat aan de bus dat er op zoek werd gegaan. Ze wisten niet goed meer wat de leider had gezegd en ze vonden er niets beter op om een koffietje te drinken op het terras van het restaurant waar we gegeten hadden!! Ze waren overtuigd dat we hen daar wel zouden vinden. Geen van beiden had er aan gedacht om iemand van ons op te bellen!! Gelukkig was het restaurant niet zover waar de bus ons opwachtte en werden ze vlug gevonden.
—
Het leken wel ijzeren helmen, maar het zal wel gewoon iets zijn om de weg af te bakenen. Een Compostela schelp trok mijn aandacht. Ik zou wel eens willen weten waarom er een lange sliert mensen stonden te wachten om in dit piepklein huisje binnen te kunnen!
Er was genoeg moois te zien in de vurige stede en na anderhalf uur stapten we de bus op en reden naar… dat komen jullie morgen te weten. Deze foto’s had ik al klaar gezet zodat ik enkel de tekst moest typen.
Ik heb een paar dagen “echtig en waarachtig” niet de tijd gehad om iets te doen op de blog. Dat zal ik wel tonen één dezer dagen nu het weer rustiger is.
Heel mooi beeldverslag, van mij ook al weer jaren geleden dat ik de Montagne nog eens beklom.
OT: deel je mening wat die oranje hond betreft, ik zou het kunstwerk ook niet in mijn tuin willen. Maar over smaak valt natuurlijk niet te discussiëren.
De montagne hebben we niet helemaal beklommen daarvoor ontbrak de tijd( en de energie ). Maar we kunnen op het thuisfront wijsmaken dat we dit wèl deden. 🙂
OT die plastieken kunstwerken zijn volgens mij een modegril!
je kan toch zeggen dat je die trappen gedaan hebt hé 🙂
beter een blitsbezoek aan de stad dan gaan winkelen
Ja we hebben toch een stukje van de trappen gedaan en kunnen iedereen wijs maken dat we van boven naar beneden kwamen ,hahaha ! Ik ben al geen winkelmens ,laat staan dat ik drie uur ver ga reizen om te winkelen.Hoewel die kleine straatjes in het centrum van Luik wel erg leuk zijn met al die kleine winkeltjes met typische spulletjes. Zeker niet die grote warenhuizen die je in elke stad terugvindt.
De moeite waard maar erg vermoeiend denk ik
Ja vooral de terugreis was vermoeiend. Aan één stuk reden we huiswaarts dwz 3 uur stilzitten en ik zat dan nog op een plaats waar je je benen niet kon uitstrekken 🙁
je hebt echt wel heel veel gedaan op die paaszaterdag uitstap
zelfs de beroemde trappen heb je gezien en een beetje beklommen
Ja we kregen waar voor ons geld, hihi! Ik heb daarna toch een paar dagen wat kalmer aan gedaan. Vroeg uit bed ,laat erin en dan de hele dag “rondpikkelen” dat voel je nadien wel. Ja mijn reisgenote wilde ook die trappen eens terugzien want bij haar was het eeuwen geleden. We klommen juist hoog genoeg om een foto te kunnen maken. Haar man is een kluns met een fotoapparaat. Het lukte niet zei hij. Natuurlijk niet ,hij hield zijn vinger voor het oogje , hebben we wat afgelachen met al die mislukte foto’s 🙂 🙂
Mooie foto’s en leuk verhaal Magda.
Dank je wel Gemma, blij je hier eens te zien!
het stadscentrum van Luik en “Montagne de Bueren”..dat dacht ik al Magda….
maar ver kunnen jullie nu toch niet meer gereden zijn
ik word er nu wel heel curieus van
Ondertussen zal je wel gezien hebben wat ons reisdoel was!! Die montagne de Bueren wilde ik per sé eens terugzien. Hadden we de nodige tijd gehad waren we tot boven geklommen!! Ik had een sportieve vriendin bij me 🙂