Het was alweer een hele tijd geleden dat Marc , mijn schrijfzoon , op bezoek kwam. Zelf was ik voor zijn verjaardag in januari naar hem toe gereisd . Ik weet dat ik hem er een enorm plezier mee doe en ik zorg er dan ook elk jaar voor dat ik op die dag hem persoonlijk ga feliciteren. Hij is dan zo fier dat hij bezoek krijgt want familie heeft hij niet meer. Onlangs is hij  verhuisd naar een nieuw wooncomplex en dat wilde hij ook tonen.
Wil je wat meer weten over Marc druk dan zèker even op  klik. Ik heb al dikwijls over Marc verteld op mijn vorige blog en voor hen die nooit op de vorige blog kwamen  een  woordje uitleg:

“Vele jaren terug vroeg mijn vriendin die als  maatschappelijk assistente in een instelling voor meerderjarig gehandicapten werkt in Lokeren of ik de taak van schrijfmoeder wilde opnemen voor een zwak begaafde man. Hij had geen familie meer en het zou voor hem heel goed zijn als er iemand zo nu en dan een kaartje stuurde of een brief schreef. Hij kan wel niet lezen maar het feit  post te krijgen zou hem deugd doen. In de instelling lazen ze die brief voor en een voorgeschreven tekstje als bedanking stuurde hij dan terug op (door hemgemaakt) handgeschept papier. Al vele jaren heb ik heel mooie briefjes en kaartjes van hem ontvangen.
Na een heleboel wijzigingen in de statuten van hogerhand stapte Marc na een verblijf van 25 jaar in een instelling over naar het systeem van beschermd wonen.”

Hij kwam deze voormiddag met de trein  samen met een begeleidster . We gingen onmiddellijk een wandeling maken aan het strand  want we vreesden dat er regen zou komen en dan is het zeker niet aangenaam om op de zeedijk te lopen. Het was bewolkt  en er was flink veel wind aan zee.

Na het middageten brak de zon door  en reden we naar het Zwin en wandelden tot aan het nieuwe haventje van Cadzand. Zee en strand daar kan je Marc een enorm plezier mee doen.  Er was nog altijd veel  wind maar de zon maakte veel goed. Nog een rustpauze met een Westmalle en een bord poffertjes op een terrasje in Cadzand  vooraleer we terug naar huis  reden.
Normaal wil hij altijd redelijk vroeg terug naar Lokeren maar deze keer vertrok hij  twee treinen later dan gewoonlijk. Hij heeft genoten en de begeleidster ( die ik ondertussen al héél goed ken) en ikzelf zijn er zeker van dat deze dag voor hem terug een bladzijde wordt in het boek van leuke herinneringen!! Ik heb er evenveel van genoten 🙂