Na het middageten was het  tijd voor de zoektocht die de Brugse afdeling had voorbereid. Niemand had blijkbaar haast. Het was zo gezellig binnen en lekker warm en buiten zag het er maar miezerig uit. Maar daar zouden we ons toch niet laten aan kennen!  We trokken opnieuw de binnenstad in en zoals je merkt aan de paraplu’s op foto 1 was het aan het regenen.
Vòòr we startten werden we door loting in groepjes van telkens 4 personen verdeeld. Kwestie om neutrale groepjes te vormen. Dat doen wij met de sportvereniging ook. Je hebt geen vaste spelgenoot , op die manier speel je geregeld met andere mensen en dat komt de verstandhouding ook ten goede.
Maar ons groepje begon al eigenaardig. We waren met vijf maar de echtgenote van een man beweerde alleen maar mee te gaan om met haar man te kunnen zijn. We moesten op haar niet letten. Dat bleek helemaal niet waar te zijn want zij voerde telkens het hoogste woord. De man zelf nam de vragenlijst en het potlood van bij het begin al uit mijn handen . Op zich vond ik dat niet zo erg  want dan kon ik me op het fotograferen toe leggen. Het ergste was wel dat hij de vragen maar half voorlas en van mezelf weet ik dat ik een meer visueel geheugen heb. Telkens ik vroeg toon me eens de vragenlijst, hield hij het blaadje vast en toonde vlug bij welke vraag we waren. Ik had niet eens de tijd om het te lezen.
Om het kort te maken. We brachten er niks van terecht en eindigden op de laatste plaats. We waren nog niet eens halfweg toen ik het voor bekeken hield en alleen nog foto’s nam, want als je iets inbracht luisterden die twee niet eens en deden hun zin. Achteraf heb ik aan de inrichters gevraagd waarom ze niet aan elk persoon zo’n blaadje gaven en dat het gedrag van die twee allesbehalve  was. Ze keken naar elkaar en zuchtten eens. Blijkbaar waren man en vrouw bij hen bekend. Het sprak ook boekdelen dat er niemand bij hen kwam zitten tjdens de maaltijd en dat niemand hen aansprak.
Was het spel een fiasco voor ons groepje , ik liet het niet aan mijn hart komen. Er was nog een tweede zoektocht en ik nam er niet eens meer deel aan. Ik bleef gewoon bij nog achterblijvers en heb me geamuseerd met spelletjes spelen met een paar vrienden en enkele  inrichters en een gehandicapte jongen. Vooral die gehandicapte jongen beleefde de dag van zijn leven. Nochtans maakten we het hem niet gemakkelijk 😉
Ben ik blij dat het in onze plaatselijke vereniging heel anders aan toe gaat ! Het bewijs dat we goed bezig zijn is te zien in het groeiend aantal leden !

Na de middag vertrokken we voor de zoektocht.

Dat was de eerste vraag:  Het heeft te maken met de regering. Was wel gemakkelijk: ze horen ons , ze zien ons maar ze zwijgen en doen niets!! Wat de man heeft opgetekend weten we niet.
De volgende vraag was iets met een lingeriewinkel. Toeval wil dat we een lingeriewinkel van Marlies Dekkers tegenkwamen.  Het bleek niet om een echte lingeriewinkel te gaan maar om een winkel die chocolade bustes verkocht. Maar de vraag had de man niet helemaal voorgelezen.
Elders moesten we op een herdenkingsmonument van gesneuvelden de naam van zes personen uit één en dezelfde familie optekenen. Man en vrouw vonden op de verschillende panelen zes gelijke namen. Hoe wij ook zeiden dat dit niet klopte…hij tekende die namen op. Het bleken zes onder elkaar staande namen te zijn uit één familie.

De foto hierboven toont in de St Amandsstraat rechts de ingang van een ondergrondse fietsenstalling. Hieronder de ingang zelf. Mooi om zo in het centrum van de stad je fiets kunnen parkeren.

Op de markt stonden de koetsen te wachten op toeristen. Ik zou geen zin hebben in een ritje zelfs niet onder zo’n luifel. Toeristen kropen dicht bijeen onder paraplu’s om te luisteren wat een gids vertelde.

Toen moesten we aan de achterzijde van de Halletoren een Spaanse spreuk zoeken en de vertaling ervan. De man met zijn blaadje bleef maar doorwandelen en wanneer ik hem zei dat het niet logisch was want we verlieten het centrum , keerde hij op zijn stappen terug. Plots zag ik op de plafonds aan de overdekte achterzijde van de Halletoren mooie letters . De spreuk was niet enkel in het Spaans maar ook in andere talen alsook in het Nederlands. Ik werd duizelig door het voortdurend omhoog  kijken en nam daarom een reeks foto’s van de tekst. Wat de man heeft opgeschreven weet ik niet . Hij wilde niet eens naar de foto’s kijken en liep vlug verder. En om eerlijk te zijn ik weet nog altijd niet de betekenis van die Spaanse zin. Ik heb op google gezocht maar niet gevonden.

Ik denk dat deze woorden van Mattheus het enige goede antwoord zal geweest zijn op een vraag !

Al eens een Bourgogne des Flandres gedronken? Lekker biertje  Hier zag ik de brouwerij.

Vlak ernaast het mooie hotel de  Orangerie , rustig gelegen in het hartje van Brugge.

Toen wandelden we door een smalle doorgang van de Wollestraat naar de Burg. Halverwege heb je dit prachtig zicht op een kleine aftakking van de Reie en eenmaal op de Burg moesten we het aantal beelden tellen in de nissen van het stadhuis. Ik heb die man maar laten doen want hij en zijn vrouw hadden weeral eens gelijk( =waren weer verkeerd). Ik had het opgegeven en hield me enkel nog bezig met foto’s maken.

Toen iedereen na de tweede zoektocht terug binnen was kregen we belegde broodjes met koffie of thee en nadien werd er als afscheid frisdrank en schuimwijn aangeboden. Al met al een mooie dag al was de zoektocht in ons groepje een echte tegenvaller.