Weeral de laatste donderdag …

…van de maand. Maar deze keer waren we niet met ons drietjes maar met vier. Het barre weer van vandaag nodigde niet uit om een wandeling te maken of lang buiten te lopen. We reden naar Brugge naar een vriendin van me (en tevens nicht van één van de twee ex collegaatjes van mij) . We waren al eerder bij haar op bezoek geweest.
Zij had gehoord dat we ons vorige maand  geamuseerd hadden met spelletjes spelen. Of we dit niet eens een keertje wilden herhalen bij haar thuis.
Dat was maar een woord. De spelletjes werden in een tas gestopt en we reden naar Brugge. Na de koffie/thee met gebakjes die wij hadden meegebracht, werd een groot ganzenspel bovengehaald. De oudste zoon heeft die lang geleden gemaakt . Hij vond het gewone ganzenspel te klein en hij maakte er eentje met 300 vakjes. En ik kan jullie verzekeren dat hij het de spelers niet gemakkelijk heeft gemaakt! Je bent er wel een tijdje zoet mee!! Zeker als je af en toe op een vakje komt waarop  je wordt teruggestuurd. Na ruim een  uur geraakten we toch op het einde.
De vriendin haalde daarna een  oud paardenspel boven  dat nog van haar grootmoeder kwam en het duurde ook enige tijd vooraleer de paarden op stal stonden.
We hebben wat afgelachen met de ah’s en oh’s als het de ene keer goed zat en een andere keer  fout liep.
Als het weer ons nogmaals parten speelt bij een volgende laatste donderdag van de maand ,dan doen we dat zeker nog eens over!! Het kan best zijn dat de groep van drie er eentje wordt met vier!

spelletjes

12 gedachtes over “Weeral de laatste donderdag …

    • In onze gemeente zijn er verschillende clubs waar je gezelschapsspelletjes kunt doen. Maar ik ben niet zo voor die clubs ,dat is me veel te ernstig ,hahahaha! Er zijn nu wel plannen om moeilijker spelletjes mee te brengen volgende maand. Maar ook niet tè moeilijk ,we moeten nog kunnen kletsen ook hé!

  1. Ben zelf niet zo’n héle grote fan van bordspelletjes.. het werd vroeger, toen we ze heel vaak deden thuis, altijd heibel als er weer eens eentje niet tegen zijn verlies kon.. dus ik associeer ze daardoor denk ik met een slechte sfeer in huis.. tja. Da’s ook de reden dat ik nooit mee wilde kaarten.. vroeger kwamen m’n oma en opa’s soms hele dagen kaarten bij ons.. werd altijd ruzie, want die konden allemáál niet tegen hun verlies hahahaa! Ik wéét wel dat het heel gezellig kan zijn, maar ik sla liever over dus.. ieder z’n tik hè. 😉
    Groetjesss!

    • Ja zo’n herinneringen blijven hangen hé! In feite wel jammer want het is toch maar een spel en geen competitie. Maar ik heb al meer gehoord dat er dikwijls ruzie ontstond als volwassenen met elkaar kaarten! Met mijn eigen kinderen had ik zelf nooit tijd om spelletjes te spelen. Maar gezien ze met drie waren speelden ze veel samen en wat hen is bijgebleven is het feit dat ik elke avond een verhaaltje voorlas. Er staan hier nog rijen boeken uit die tijd. Zelfs de oudsten kwamen mee luisteren wanneer ik voorlas voor dochterlief en dan lagen ze ook op bed .Dat vonden ze zo gezellig. Het doet mijn moederhart deugd als ik hen dat later hoor vertellen.

    • Dat paardenspel was een uniek bord in prachtig hout gemaakt . Onder het groene vilt was er in elk vak een mooie paardenkop verwerkt in het hout. Maar om die een beetje te beschermen tegen de sleet door het gooien van de teerling had ze er een vilt opgelegd. Het ganzenbord vonden zij uniek. Kun je je voorstellen dat de zoon daarvoor 300 tekeningen had gemaakt en dan het hele bord had geplastificeerd om de tekeningen gaaf te houden!

Geef een reactie