Zondag was ik met een vriendin naar het Zwin Natuurpark. Zelf ben ik er al een paar keer naar toe geweest en in een vroeger uitgebreider dubbel logje( september  2016)heb ik aangeraden om nog even te wachten om het Zwin te bezoeken.  Er was zoveel ingegrepen in de natuur dat het beter leek om even te wachten tot alles weer wat gegroeid was. Het is nu ook nog niet het ideale moment want het park staat op zijn winters. Weinig jong groen, alleen een massa sneeuwklokjes  die tussen de bomen groeien.
Er is merkbaar verder gewerkt aan de uitbouw. De komende zomer kunnen de kinderen spelen op een omheind speeleiland terwijl de ouders iets verder op een terras kunnen zitten.
De ooievaarsnesten zijn op verschillende plaatsen op hoge boomstammen geplaatst en we zagen  ook ooievaars op hun nest zitten. Te veraf om er een foto van te nemen . En toen we bij die bewuste bomen kwamen was de vogel gaan vliegen! In ieder geval de ooievaars zijn teruggekeerd naar hun vroegere habitat.
Vrijwilligers van Natuurpunt wachten tijdens het weekend bezoekers op in de verschillende kijkhutten waar je oa.naar het over en weer vliegen van kleine vogels kan kijken die uit verschillende kokers graan komen pikken en daarbij krijg je de nodige uitleg . Ook in een kijkhut met zicht op de Zwinvlakte zelf is een gids aanwezig. Mijn vriendin die zelf lid is van een natuurvereniging kon gerichte vragen stellen wat een erg leuke conversatie teweeg bracht.

Een groot bord waarop de aankomst van bepaalde vogels vermeld werd en ook wanneer ze terug vertrokken. Met een paspoortje dat je zelf moet activeren kom je overal veel te weten  over de trekvogels die in het Zwin komen en gaan.Je kon ook met je paspoortje de wiekslag van een vogel proberen na te doen. Ik zeg wel proberen na te doen. Helemaal niet gemakkelijk. 🙂

Vriendin probeerde het eveneens !  We liepen vervolgens de donkere zaal door waar je alles kon zien en lezen over de vogels.

Eenmaal buiten word je verwelkomd door Graaf Léon Lippens de oorspronkelijke bezieler van het Zwin. Mijn vriendin leek op audiëntie maar ze was aan het zoeken om een mooie foto van het borstbeeld van wijlen onze oud burgemeester te maken.

 Deze waterplassen in het duingebied waren vorig jaar pas aangelegd en lijken al aardig volgelopen.  Het speeleiland met links (bovenste foto) nog een stukje van het buitenterras. Het zwarte gebouw bestaat uit de inkomsthall, seminarieruimtes, winkel ,cafétaria en restaurant…
Wij wandelden op een grindweg , over houten bruggetjes over het water,  op bosweggetjes door het bosgedeelte, het hele park rond.

 Tot we aan de kijkhut kwamen waar je over de Zwinvlakte kon kijken. Met verrekijkers kon je speuren naar vogels. De waterstand in de Zwinvlakte was erg laag. De gids vertelde dat het tweemaal in de maand hoog tij was in de Zwinvlakte.

Op onderstaande kaart  heb ik een witte lijn getrokken. Alles boven de witte lijn is de huidige Zwingeul. Nu zijn er al enige tijd werken bezig om de Zwingeul uit te breiden met hetgeen je rechts van de witte lijn ziet. De werken vorderen traag ( als je de gids mag geloven). Het is ook een gigantische ingreep in de natuur . De bedoeling is ook om het achterliggende land te beveiligen tegen een grote storm!! De knotwilgen die zo eigen zijn aan de streek zijn behouden gebleven  en overal in het Zwin tref je van die moderne nestkastjes aan. Wij vroegen al lachend aan de gids of het  nestkastjes of   camera’s zijn . Hij gaf een dubbel antwoord: de omgeving is wel beveiligd!!

En toen wandelden we terug naar het zwarte gebouw  onderweg nog eens kijkend naar de hoge bomen met nesten op. Maar geen ooievaars meer te bespeuren.

Wij hadden er toch een wandeling opzitten van 2 1/2 uur het gesprek met de gidsen erbij gerekend. Het was zo druk in de cafetaria want het sluitingsuur naderde en iedereen wilde nog vlug iets drinken. Wij zagen het niet zitten om  aan te schuiven( zelfbediening) en reden naar huis waar we op ons gemak een kopje koffie/thee dronken en een wafel uit mijn diepvries aten.