Het is al een tijdje geleden dat ik het nog over Vlekje had. Ons dametje wordt in het voorjaar 18 jaar! Ze is wel een beetje stram in één achterpootje en als ze in haar mand of in de zetel ligt strekt ze dat pootje steeds uit. Wanneer ik merk dat ze bij het lopen erge last heeft, mag ik haar een pijnstiller geven. De  dierenarts  heeft een soort pasta meegegeven die ik in haar eten moet doen.

Tijdens de wintermaanden is ze met geen stokken buiten te krijgen zodat ze ook weinig beweging heeft wat haar stramheid ook geen deugd doet. De laatste weken staat ze af en toe aan de achterdeur en hypnotiseert mij tot ik die deur opendoe. Dan loopt ze even buiten. Vlekje is gewoon dat die deur altijd openstaat buiten de wintermaanden . Maar nu is het daarvoor toch te koud . Zodra ze ziet dat ik de deur tegenaan laat staan is ze al terug. Zelf krijgt ze de deur niet meer open, dus speel ik dan maar voor portier.
Deze namiddag heb ik even de plantenborder  aan het pad naar de voordeur wat opgeruimd. Uit de wind en in de zon! Dan komt Vlekje ook naar buiten en zit ze op de mat aan de voordeur rond te kijken. Maar ik naar binnen , is ook zij naar binnen .

Onlangs was er een probleem met haar stoelgang. Wellicht ook voortvloeiend uit het feit dat ze te weinig beweegt. Ze eet veel en drinkt veel, dan is het toch normaal dat er ook stoelgang moet zijn. De dierenarts heeft een laxeermiddel meegegeven. Ze blaakt van gezondheid zegt hij , alleen is ze veel te dik. Maar op haar leeftijd begin ik er niet aan om haar op dieet te zetten.

Zie ze genieten in haar mandje op de vensterbank!

Ik heb ook nog verteld dat ik een buitenpoes heb. Een paar jaar terug kwam die hier in de tuin , helemaal verwaarloosd en graatmager. In het voorjaar verloor ze aan weerszijden van haar lijf haar totale vacht . Ze liep dan een tijdje rond  met twee lappen want de huid kwam maar langzaam helemaal los . Onder die lappen zag je kort haar dat terug groeide. Een buurvrouw kreeg het voor mekaar om die lappen af te knippen. Tegen de zomer had die poes opnieuw een mooie vacht met halflang haar. Het volgende jaar was het weer van hetzelfde. Ik kon Flappie, want door die flappen kreeg ze de naam flappie, ook eens  bevrijden van die twee stukken huid aan weerszijden. Elke dag wat aaien en ondertussen een stukje afknippen. Dat ging niet zo gemakkelijk want het was precies leer waar je in knipte.

Het is een poes die negen op tien keer achtergelaten werd, want ze is niet echt wild maar eerder schuw. Ze blijft altijd in de buurt en heeft voor de eerste winter het aangedurfd om in het tuinhuis in een mand met een dekentje te slapen . Zelfs bij die koude dagen die we kenden  kroop ze in haar mandje. Ze laat zich aaien als je haar voorzichtig nadert en ik borstel haar regelmatig en ik hoop dat ze dit jaar niet weer haar vacht verliest. Wanneer de achterdeur openstaat komt ze in de keuken tegen je benen wrijven. Bij een bruuske beweging is ze terug naar buiten. Ik ben benieuwd of ik ze ooit zo tam kan krijgen dat ze binnen komt en blijft.