Gisteren ben ik eventjes over en weer gereisd naar Lokeren. Mijn schrijfzoon was jarig en dan wil hij graag trakteren op de koffie met taart. Aan zo’n verzoek zeg ik niet nee, omdat ik weet dat hij daar zo naar uitkijkt en dan fier is ten overstaan van de medebewoners dat hij bezoek krijgt op zijn verjaardag.
Onlangs is hij verhuisd naar een nieuw complex met 7 prachtig ingerichte studio’s voor mensen die in het systeem zitten van begeleid wonen. Hier kun je wat meer lezen over Marc( klik) op mijn vroegere blog.
Toen ik in Lokeren toekwam stond hij me al op te wachten. Gelukkig was het weer nog “braafjes”. Er was immers stormwind voorspeld en regen en sneeuw. Anders doen we meestal nog een wandeling maar gisteren was daar geen sprake van. Het is kort nadat we in zijn studio aankwamen beginnen regenen en het regende nog toen hij me vergezelde terug naar het station. Gezien ik de medebewoners ook al ken omdat ik er al meerdere keren op bezoek was, dronken we koffie vergezeld van de taart in de gemeenschappelijke living-keuken.
Iedereen kende mijn naam nog en ze leken echt blij om me terug te zien. Dat geeft een mens toch een fijn gevoel dat je hen- die met een verstandelijke beperking door het leven gaan- een gezellige namiddag kan bezorgen gewoonweg door er te zijn en met hen te praten.
Marc met zijn vriendinnetje
Toen ik in het thuisstation toekwam was het niet aan het regenen , maar toen ik op de parking naast het station in mijn auto stapte begon het te miezeren en de wind hield al aardig thuis. Omdat er een paar luiken de vorige nacht nogal klapperden heb ik ze aan de zijgevel( kant naar de kust toe )allemaal afgenomen en op de grond gelegd. Het is maar akelig als je ‘s nachts voortdurend wakker wordt van dat geklepper. Sommige luiken hadden last van de stormwind.
Op FB verschenen er voortdurend berichten over sneeuw aan de kust. Ik ging buiten kijken en inderdaad het was fel aan het sneeuwen. Het was plaksneeuw en ik kreeg ook wat foto’s door van de kleinkinderen die een sneeuwpop aan het maken waren. Zelf heb ik in mijn eentje sneeuwballen rond gegooid. Het kind in me werd wakker,hahaha!
Ik denk dat er veel kinderen gisteren avond nog een sneeuwpop hebben gemaakt en laat zijn gaan slapen.
Velen zullen met kleine oogjes in de schoolbank zitten vandaag!
