Vanavond kijk ik naar de eerste aflevering van de Nederlands-Vlaamse zesdelige serie ” Als de dijken breken.” In Nederland zijn ze al aan deel vier.
Dat doet me denken aan de overstromingen in 1953 in Nederland . Ik postte hierover op mijn vroegere blog.
Hieronder de tekst van de schooltv. Nederland die ik toen samen met een filmpje postte:
“Het is 1953… In de nacht van zaterdag 31 januari op zondag 1 februari. Het stormt heel hard, maar dat gebeurt vaker in die tijd van het jaar. En het is hoog water, maar ook dat komt vaker voor. Daarom gingen de mensen die zaterdagavond gewoon naar bed.
Die nacht wakkert de Noordwesterstorm aan tot orkaankracht. Het is ook springvloed. Dat betekent dat het water nog hoger staat. De ramp gebeurt in enkele uren. Het water stroomt over de dijken heen. De zeedijken breken door. Het water slaat met enorme kracht tegen de binnendijken. De polders lopen vol en het water bereikt weer een volgende dijk, die ook weer doorbreekt.
De meeste dijken breken tussen drie en zes uur midden in de nacht. Vloedgolven van soms twee meter hoog rollen de polders in. Dit hele gebied in Zuid-Holland en Zeeland komt onder water te staan. De verbindingen, zoals telefoonlijnen, zijn verbroken in de zwaar getroffen gebieden. Daarom heeft de rest van Nederland nog geen enkel idee hoe erg de mensen en dieren in Zeeland er aan toe zijn.
Bij de watersnoodramp van 1953 in Zeeland gebruikten de plaatselijke bevolking en vissers hun boten om mensen te redden. Maar voor velen komt de redding te laat. Ze zijn verdronken. De eerste vluchtelingen komen aan. Ze vertellen over de Ramp. Maar op de tweede en derde dag wordt pas duidelijk wat de storm heeft aangericht.
Vanuit vliegtuigen is duidelijk te zien hoezeer het water het Zuidwestelijk deel van Nederland heeft geteisterd. Tientallen dorpen zijn overstroomd en van de buitenwereld afgesloten. De hulpverlening komt nu pas goed op gang.
Ook het buitenland komt te hulp. België, Frankrijk, Engeland en Amerika komen met vliegtuigen, boten en helikopters naar het rampgebied. Vliegtuigen werpen levensmiddelen op de onbereikbare dorpen. Boven afgelegen huizen worden rubberboten afgeworpen. Helikopters vliegen af en aan naar de dorpen en kunnen nog veel mensen redden. Ze worden opgevangen in scholen, kerken en café’s.
Veel dorpen en steden in Zeeland blijken zwaar te zijn getroffen. Huizen zijn weggevaagd of zwaar beschadigd. Vaak staat er in de huizen een meter modder. Die moet eerst worden opgeruimd.
Veel mensen kunnen pas na een half jaar terug naar hun woning. Meer dan 1800 mensen zijn verdronken tijdens deze watersnoodramp.”
En als je op (klik) drukt kun je een film zien over de overstroming in 1953 ! En op deze (klik) kun je het logje lezen dat ik indertijd hierover schreef.
Magda als ik dat lees dan weet ik dat mijn vader die toen als beroepsmilitair in het leger was, en ook juist met verlof, terug uit verlof werd opgeroepen om te gaan helpen aan de dijken in Bornem en Wintam, maar zijn compagnie moesten een grote bres in de Rupeldijk in Wintam trachten te dichten. Toen kwam zelf de jonge koning Boudewijn hen bezoeken. Ze moesten met stenen, altijd maar hoger en hoger leggen zodat ze die bres konden dichten, echt een titanenwerk. Ik geloof zelf dat ik er nog een foto van heb.He wat je nu schrijft, en ik heb hem daarover zo dikwijls horen vertellen.
ik heb daar veel over gehoord. Hier waar mijn ouders woonden hadden ze er geen last van.
Ik was op dat ogenblik 12 jaar , en begreep niet veel van hetgeen er gebeurde. Maar de paniek en de angst bij de mensen was overal voelbaar dat weekend. Nadien zijn we gaan kijken op de zeedijk en de bressen die er geslagen waren deed je toch beseffen dat wij aan de Belgische kust grotendeels ontsnapt waren aan een ramp zoals in Zeeland. De Sinterklaas storm van een paar jaar geleden toonde nog maar eens dat we zeker niet voorbereid zijn voor een serieuze storm. Vanaf het Zoute tot aan het Zwin waren de duinen serieus aangevreten door het zeewater. Normaal komt het water bij vloed niet eens zo hoog!
Ik moet niet aan denken. IK had al klein stukje gezien op de tv. Het lijkt me vreselijk. Gaan wij zuipen in Nederland. Wij zitten vlakbij aan de kust. Wij gaan ook eraan. Ik hoop dit niet meemaakte. Ergens anders gebeuren ook veel. Door de vele regen. Aardverschuivingen ook.
Ik heb de eerste aflevering op de belgische TV gezien en wil je wel geloven dat ik me sterk herinnerde hoe de storm ons in 1953 angst bezorgde en mijn ouders durfden niet eens te gaan slapen. Wij hadden geen wateroverlast maar toch was het zeewater over de zeedijk geslagen en liep het een serieus stuk in de straten .
ik heb gisteren ook gekeken… ben benieuwd naar het vervolg
en wat toen in Nederland gebeurde dat moet verschrikkelijk geweest zijn
Ik schreef het al bij Ferry&Jacqueline, ik beleefde die angstige momenten van die stormnacht opnieuw. De sfeer vind ik goed weergegeven in de reeks.
die eerste aflevering heb ik gemist, maar die krijgen we nog wel te zien Magda..
een natuurramp zonder weerga..
hopelijk overkomt zoiets ons nooit meer
prettige avond
Er zal wel ergens een herhaalmoment zijn. Ik vind het in elk geval de moeite waard en de sfeer van die tijd is er goed in weergegeven voor zover ik de eerste aflevering heb gezien.
Ik heb dus ook naar die eerste aflevering gekeken en ik vond het eerlijk gezegd nogal teleurstellend. Ik denk dat ik de volgende afleveringen aan me voorbij laat gaan.
O Benjamin ,ik zou toch nog een aflevering bekijken. De sfeer van die stormnacht is goed weergegeven. Ik herbeleefde als het ware die fameuze nacht.
Moet vreselijk geweest zijn die overstromingen van 53.
Kind zijnde ,ik was toen 12 jaar ,besefte ik niet goed wat er gebeurde die nacht . Maar de angst van mijn ouders en oom en tante en de ruzie die deze laatsten hadden met hun zoon ( hij wilde mee gaan helpen ergens waar het nodig was) vergeet ik niet vlug. Westkapelle was toen precies een belegerd dorp vol met mensen die per sé naar Knokke wilden en niet door mochten!! Je moest bewijzen dat je er woonde. Dus tweede verblijvers werden niet doorgelaten. Ruzie alom. Vervoer was er niet en wij dus te voet in dat vreselijke stormweer langs de Natiënlaan naar Knokke. We moesten ons vasthouden aan elkaar of we waaiden in de gracht.
Voor hen die dierbaren verloren of schade leden was het een nacht die nooit vergeten zal worden. Je staat zo machteloos tegenover natuurgeweld.
Toen stond het water in Knokke ook tot aan de grote markt. Het was de nacht van mijn 8ste verjaardag.
wij zaten dat weekend in Aardenburg bij een zus van mijn ma midden in de polders en doodsangstig dat de dijken daar ook zou doorbreken!! De hele nacht naar de radio geluisterd en de volgende morgen bracht nonkel ons tot in Westkapelle met zijn auto . Wij waren een weekendje met de fiets tot tante en nonkel gereden. Verder mocht hij niet rijden. Wij dan te voet naar Knokke. Kind zijnde konden mijn broer en ik bijna vliegen op de wind. Ons huis was niet weggevlogen en er stond ook geen water. Zover was de zee niet geraakt. Die dagen vergeet ik van zijn leven niet.