Vanavond kijk ik naar de eerste aflevering van de Nederlands-Vlaamse zesdelige serie ” Als de dijken breken.” In Nederland zijn ze al aan deel vier.
Dat doet me denken aan de overstromingen in 1953 in Nederland . Ik postte hierover op mijn vroegere blog.
Hieronder de tekst van de schooltv. Nederland die ik toen samen met een filmpje postte:
“Het is 1953… In de nacht van zaterdag 31 januari op zondag 1 februari. Het stormt heel hard, maar dat gebeurt vaker in die tijd van het jaar. En het is hoog water, maar ook dat komt vaker voor. Daarom gingen de mensen die zaterdagavond gewoon naar bed.
Die nacht wakkert de Noordwesterstorm aan tot orkaankracht. Het is ook springvloed. Dat betekent dat het water nog hoger staat. De ramp gebeurt in enkele uren. Het water stroomt over de dijken heen. De zeedijken breken door. Het water slaat met enorme kracht tegen de binnendijken. De polders lopen vol en het water bereikt weer een volgende dijk, die ook weer doorbreekt.
De meeste dijken breken tussen drie en zes uur midden in de nacht. Vloedgolven van soms twee meter hoog rollen de polders in. Dit hele gebied in Zuid-Holland en Zeeland komt onder water te staan. De verbindingen, zoals telefoonlijnen, zijn verbroken in de zwaar getroffen gebieden. Daarom heeft de rest van Nederland nog geen enkel idee hoe erg de mensen en dieren in Zeeland er aan toe zijn.
Bij de watersnoodramp van 1953 in Zeeland gebruikten de plaatselijke bevolking en vissers hun boten om mensen te redden. Maar voor velen komt de redding te laat. Ze zijn verdronken. De eerste vluchtelingen komen aan. Ze vertellen over de Ramp. Maar op de tweede en derde dag wordt pas duidelijk wat de storm heeft aangericht.
Vanuit vliegtuigen is duidelijk te zien hoezeer het water het Zuidwestelijk deel van Nederland heeft geteisterd. Tientallen dorpen zijn overstroomd en van de buitenwereld afgesloten. De hulpverlening komt nu pas goed op gang.
Ook het buitenland komt te hulp. België, Frankrijk, Engeland en Amerika komen met vliegtuigen, boten en helikopters naar het rampgebied. Vliegtuigen werpen levensmiddelen op de onbereikbare dorpen. Boven afgelegen huizen worden rubberboten afgeworpen. Helikopters vliegen af en aan naar de dorpen en kunnen nog veel mensen redden. Ze worden opgevangen in scholen, kerken en café’s.
Veel dorpen en steden in Zeeland blijken zwaar te zijn getroffen. Huizen zijn weggevaagd of zwaar beschadigd. Vaak staat er in de huizen een meter modder. Die moet eerst worden opgeruimd.
Veel mensen kunnen pas na een half jaar terug naar hun woning. Meer dan 1800 mensen zijn verdronken tijdens deze watersnoodramp.”
En als je op (klik) drukt kun je een film zien over de overstroming in 1953 ! En op deze (klik) kun je het logje lezen dat ik indertijd hierover schreef.