Het is uitzonderijk mooi weer voor een 1ste november en  de voorbije dagen waren er temperaturen van 16 °. Een bloemist die bloemen en kransen bracht naar de graven zei dat hij zo’n mooi en warm weer op die dagen nog nooit  had meegemaakt. Niet enkel de bloemen bij de graven waren mooi maar ook de verkleurende planten en bomen. De naam “park “wordt deze dagen  eer aangedaan.

Een bloemetje werd neergezet  waar opa begraven ligt.

Op de strooiweide lagen her en der bloemen en dit jaar werden er aan de zijkanten perken gemaakt zodat ook daar bloemen konden neergelegd worden.

Het klinkt misschien vreemd in de oren maar deze parkbegraafplaats is geen triestige plek om er rond te wandelen en even stil te staan bij graven van mensen die je gekend hebt. Bij mij valt er steeds een rust over me , het is er zo vredig en rustig  en mooi met al die met haagjes omzoomde perken.

Op dit perk zijn mijn ouders begraven. De grafstenen zijn verwijderd na 30 jaar. Maar ze liggen er nog. Zolang er grafstenen zijn waarvan de concessie nog niet is afgelopen blijft het een oase van groen. Waar de schaduw van mijn hoofd te zien is, daar was het graf van mijn ouders. Ik heb hen nog een groet gebracht.

Overal op de parkbegraafplaats zijn er groene hoekjes en staan er witte stenen zitbanken.

Een perk is voorbehouden voor jonge kinderen en in een ander perk liggen de kleine grafstenen voor een urne begraving al klaar.

Bij slecht weer is er op de parkbegraafplaats een afscheidsruimte voorzien met een mooi brandglazen wand.

Bij de parking was het komen en gaan. Veel mensen kwamen ook met de fiets of te voet.